Naar inhoud springen

sjoefte

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

sjoefte /ʃuftə/

  1. (synoniem) anger waord veur maore
Aafbraeking
  • sjoef-te

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif sjoef sjoefs sjoef sjoefte sjoeften sjoef sjoefte sjoeften sjoeftendj
IPA /ʃuf/ /ʃuv/ /ʃufs/ /ʃuvz/ /ʃuf/ /ʃuv/ /ʃuftə/ /ʃuftən/ /ʃuf/ /ʃuv/ /ʃuftə/ /ʃuftən/ /ʃuftəɲɟ/
vergangen tied sjrif sjoefdje sjoefdjen sjoefdjes sjoefdje sjoefdjen sjoefdje sjoefdjen sjoefdje sjoefdjen sjoefdje sjoefdjen gesjoef
IPA /ʃuvɟə/ /ʃuvɟən/ /ʃuvɟəs/ /ʃuvɟəz/ /ʃuvɟə/ /ʃuvɟən/ /ʃuvɟə/ /ʃuvɟən/ /ʃuvɟə/ /ʃuvɟən/ /ʃuvɟə/ /ʃuvɟən/ /ɣə'ʃuf/ /ɣə'ʃuv/
gebi-jjendje wies sjrif sjoef! sjoefte-v'r sjoeftj!
sjoef!
IPA /ʃuf/ /ʃuv/ /ʃuftəvər/ /ʃufc/
/ʃuf/
/ʃuvɟ/
/ʃuv/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif sjoefte sjoeften gesjoef ó sjoefte sjoeften sjoeftentaere sjoeftentaeren gesjoefte gesjoeften
IPA /ʃuftə/ /ʃuftən/ /ɣə'ʃuf/ /ɣə'ʃuv/ /ʃuftə/ /ʃuftən/ /ʃuftən̥'tɛ̀:re/ /ʃuftən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'ʃuftə/ /ɣə'ʃuftən/

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

sjoefte ó /ʃuftə/

  1. (gerundium) gerundium II van sjoefte
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • sjoef-te

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif sjoefte sjoeften
IPA /ʃuftə/ /ʃuftən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif sjoefte sjoeften
IPA /ʃuftə/ /ʃuftən/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

sjoefte /ʃuftə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van sjoefte
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van sjoefte
Aafbraeking
  • sjoef-te

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

sjoefte /ʃuftə/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van sjoef
Aafbraeking
  • sjoef-te