Naar inhoud springen

sjrif

Van Wiktionary

sjrifter [1]

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

sjrif ó /ʃr̥ɪf/

  1. e dun beukske mit laeg blaedjes det gemèndj is veur in te sjrieve
  2. (spraoklieër) de lètter- en cieferteikes van 'n spraok
  3. de meneer van sjrieve
  4. de lèttersaort die me gebroek in beuk, teksten of inscripties
Aafbraeking
  • sjrif
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif sjrif sjrifter
IPA /ʃr̥ɪf/ /ʃr̥ɪv/ /ʃr̥ɪfter/
dim. sjrif sjrifke sjrifken sjrifkes
IPA /ʃr̥ɪfkʲe/ /ʃr̥ɪfkʲen/ /ʃr̥ɪfkʲes/ /ʃr̥ɪfkʲez/
dat. sjrif sjrif sjrifter
IPA /ʃr̥ɪf/ /ʃr̥ɪv/ /ʃr̥ɪfter/
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif sjrif sjrifter
IPA /ʃr̥ɪf/ /ʃr̥ɪv/ /ʃr̥ɪfter/
dim. sjrif sjriftje sjriftjen sjriftjes
IPA /ʃr̥ɪfce/ /ʃr̥ɪfcen/ /ʃr̥ɪfces/ /ʃr̥ɪfcez/
dat. sjrif sjrif sjrifter
IPA /ʃr̥ɪf/ /ʃr̥ɪv/ /ʃr̥ɪfter/
Raod

De verkleinvorm sjriftje is d'n aadste vorm, meh daen huuert m'n allewiel bao nimmieë.

Bakkes guuef onnag 't mieëvaad sjrifte; det is dinkelik 'n fout gewaes.

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[2]