snurke

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

snurke /sn̥ǿr̥kə/

  1. (neet-standerd) óngebroekelike vorm van ↑snorke
Raod

Deze vorm huuert me op 't Mofers bao neet en kump van oearsprónk ouch neet veur in dit dialek. 't Gebroek daovan wuuert daoveur aafgeraoje.

Aafbraeking
  • snur-ke
Net get anges gesjreve

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif snurk snurks snurk snurke snurken snurk snurke snurken snurkendj
IPA /sn̥ǿr̥k/ /sn̥ǿrg/ /sn̥ǿr̥ks/ /sn̥ǿrgz/ /sn̥ǿr̥k/ /sn̥ǿrg/ /sn̥ǿr̥kə/ /sn̥ǿr̥kən/ /sn̥ǿr̥k/ /sn̥ǿrg/ /sn̥ǿr̥kə/ /sn̥ǿr̥kən/ /sn̥ǿr̥kəɲɟ/
vergangen tied sjrif snurkdje snurkdjen snurkdjes snurkdje snurkdjen snurkdje snurkdjen snurkdje snurkdjen snurkdje snurkdjen gesnurk
IPA /sn̥ǿrgɟə/ /sn̥ǿrgɟən/ /sn̥ǿrgɟəs/ /sn̥ǿrgɟəz/ /sn̥ǿrgɟə/ /sn̥ǿrgɟən/ /sn̥ǿrgɟə/ /sn̥ǿrgɟən/ /sn̥ǿrgɟə/ /sn̥ǿrgɟən/ /sn̥ǿrgɟə/ /sn̥ǿrgɟən/ /ɣə'sn̥ǿr̥k/ /ɣə'sn̥ǿrg/
gebi-jjendje wies sjrif snurk! snurke-v'r snurktj!
snurk!
IPA /sn̥ǿr̥k/ /sn̥ǿrg/ /sn̥ǿr̥kəvər/ /sn̥ǿr̥kc/
/sn̥ǿr̥k/
/sn̥ǿrgɟ/
/sn̥ǿrg/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif snurke snurken gesnurk ó snurke snurken snurkentaere snurkentaeren gesnurke gesnurken
IPA /sn̥ǿr̥kə/ /sn̥ǿr̥kən/ /ɣə'sn̥ǿr̥k/ /ɣə'sn̥ǿrg/ /sn̥ǿr̥kə/ /sn̥ǿr̥kən/ /sn̥ǿr̥kən̥'tɛ̀:re/ /sn̥ǿr̥kən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'sn̥ǿr̥kə/ /ɣə'sn̥ǿr̥kən/

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

snurke ó /sn̥ǿr̥kə/

  1. (gerundium) gerundium II van snurke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • snur-ke

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif snurke snurken
IPA /sn̥ǿr̥kə/ /sn̥ǿr̥kən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif snurke snurken
IPA /sn̥ǿr̥kə/ /sn̥ǿr̥kən/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

snurke /sn̥ǿr̥kə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van snurke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van snurke
Aafbraeking
  • snur-ke