stange

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

stange /stáŋə/

  1. (euvergenkelik) emes kwaod make door 'm kóntinu te blieve vervaele
    Zit det kiendje neet zoea te stange!
Aafbraeking
  • stang-e
Samestèlling

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif stang stangs stangk stange stangen stangtj stange stangen stangendj
IPA /stàŋ/ /stàŋ̊s/ /stàŋz/ /stàŋ̊k/ /stàŋg/ /stáŋə/ /stáŋən/ /stàŋ̊c/ /stàŋɟ/ /stáŋə/ /stáŋən/ /stáŋəɲɟ/
vergangen tied sjrif stangdje stangdjen stangdjes stangdje stangdjen stangdje stangdjen stangdje stangdjen stangdje stangdjen gestangk
IPA /stàŋɟə/ /stàŋɟən/ /stàŋɟəs/ /stàŋɟəz/ /stàŋɟə/ /stàŋɟən/ /stàŋɟə/ /stàŋɟən/ /stàŋɟə/ /stàŋɟən/ /stàŋɟə/ /stàŋɟən/ /ɣə'stàŋg/
gebi-jjendje wies sjrif stang! stange-v'r stangtj!
IPA /stàŋ/ /stáŋəvər/ /stàŋ̊c/ /stàŋɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif stange stangen gestang ó stange stangen stangentaere stangentaeren gestange gestangen
IPA /stáŋə/ /stáŋən/ /ɣə'stàŋ/ /stáŋə/ /stáŋən/ /stáŋən̥'tɛ̀:re/ /stáŋən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'stáŋə/ /ɣə'stáŋən/

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

stange ó /stáŋə/

  1. (gerundium) gerundium II van stange
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • stang-e

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif stange stangen
IPA /stáŋe/ /stáŋen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif stange stangen
IPA /stáŋe/ /stáŋen/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

stange /stáŋə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van stange
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van stange
Aafbraeking
  • stang-e

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

stange /stáŋə/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van stang
Aafbraeking
  • stang-e