stekel

'n kestaanjel mit stekele [1]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

stekel m /sté:kʲel/

1. e puntjig oetstaeksel oppe hoed, wie bie bieëster en plantje

   Kestaanjelen en distelen höbbe gemein stekele.

2. diek, stief haor

Aafbraeking

• ste-kel

Variaasje

• ↓staekel

Aafleijinge

• stekelig
• stekelblaad, stekelveldjbees, stekelverke
• brieëmestekel

Verwantje wäörd

• staeke
• daore

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	stekel		stekele	stekelen
	IPA	/sté:kʲel/		/sté:kʲe̽le/	/sté:kʲe̽len/
dim.	sjrif	stekelke	stekelken	stekelkes
	IPA	/sté:kʲe̽l̥kʲe/	/sté:kʲe̽l̥kʲen/	/sté:kʲe̽l̥kʲes/	/sté:kʲe̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	stekel		stekele	stekelen
	IPA	/sté:kʲel/		/sté:kʲe̽le/	/sté:kʲe̽len/

In anger spraoke

[1]

Fins: piikki Frans: piquant m, épine v Ieslandjs: gaddur(is:) m, broddur(is:) m Ingels: prickle, spine Nederlandjs: stekel g

Pruus: Stachel m Sjinees: 刺(zh:) Spaans: espina v, púa v Zweeds: tagg g, pigg g