toep

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

toep m /tup/

  1. 't hoogste puntj (wie van 'ne berg), 't bäövelste oetinj
  2. (euverdrechtelik) de hoogste plaats(e) die me kan behaole (wie bie 'n sport)
  3. (veural in verkleinvorm) 'n klein wieväölheid (wie van liem)
    Dooch dao mer e tuupke liem aan; dan blief det baeter plekke.
Aafbraeking
  • toep
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Vanaaf d'n toep van 'nen hoeage berg kóns te döks wied kieke.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif toep tuup
IPA /tup/ /tub/ /tʉ̜p/ /tʉ̜b/
dim. sjrif tuupke tuupken tuupkes
IPA /tʉ̜pkə/ /tʉ̜pkən/ /tʉ̜pkəs/ /tʉ̜pkəz/
dat. sjrif toep tuup
IPA /tup/ /tub/ /tʉ̜p/ /tʉ̜b/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

toep /tup/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van toeppe
  2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van toeppe
  3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van toeppe
  4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van toeppe
  5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van toeppe
Aafbraeking
  • toep
Variaasje