toestandj

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

toestandj m /tù:stáɲɟ/

  1. de meneer wie get of emes op e zeker tiedspuntj is, de zaak wie get daoveur steit
  2. (euverdrechtelik) 'n óngelökkige of ónaangenaam ómstenjigheid
    Det waas 'nen toestandj bie die wie dae zoea zaat heim koom.
Aafbraeking
  • toe-standj
Synoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif toestandj toestenj
IPA /tù:stáɲɟ/ /tù:stæ̀ɲ/
dim. sjrif toestendje toestendjen toestendjes
IPA /tù:stæ̀ɲ̊ce/ /tù:stæ̀ɲ̊cen/ /tù:stæ̀ɲ̊ces/ /tù:stæ̀ɲ̊cez/
dat. sjrif toestandj toestenj
IPA /tù:stáɲɟ/ /tù:stæ̀ɲ/

In anger spraoke[bewirk]

[1]