twieërling

twieë twieërlinge

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

twieërling m /tw̥ìæ̯̈rlɪ̀ŋ/

1. (femielje) twieë luuj (of bieëster) die zich tegeliekertied inne boek vanne moder óntwikkeldj höbben oet ein imprio (eineiïg) of oet twieë imprio's (twieëeiïg)

Aafbraeking

• twieër-ling

Variaasje

• ↓twieëling

Samestèlling

• twieë + -r + -ling

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	twieërling		twieërlinge	twieërlingen
	IPA	/tw̥ìæ̯̈rlɪ̀ŋ/		/tw̥ìæ̯̈rlɪ́ŋe/	/tw̥ìæ̯̈rlɪ́ŋen/
dim.	sjrif	twieërlingske	twieërlingsken	twieërlingskes
	IPA	/tw̥ìæ̯̈rlɪ̀ŋ̊skʲe/	/tw̥ìæ̯̈rlɪ̀ŋ̊skʲen/	/tw̥ìæ̯̈rlɪ̀ŋ̊skʲes/	/tw̥ìæ̯̈rlɪ̀ŋ̊skʲez/
dat.	sjrif	twieërling		twieërlinge	twieërlingen
	IPA	/tw̥ìæ̯̈rlɪ̀ŋ/		/tw̥ìæ̯̈rlɪ́ŋe/	/tw̥ìæ̯̈rlɪ́ŋen/

In anger spraoke

• Frans: jumeau m
• Ieslandjs: tvíburi m
• Ingels: twin
• Nederlandjs: tweeling g
• Pruus: Zwilling m
• Spaans: gemelo m, mellizo m
• Zweeds: tvilling g