twieë

Mofers

Houftèlwaord

Lemma

twieë /tw̥ìæ̯̈/

1. 't alik getal (2) det tössen ein (1) en drie (3) ligk, bie 't törve: "II"

Aafbraeking

• twieë

Aafleijinge

• twieëdjerlei, twieëhóngerd, twieëjäörig, twieënhalf, twieërling, twieëvaad, twieëveljig
• twieësjaarsploog

Verwantje wäörd

• twellef, twintjig
• allebei, beie, bèds, paar, tössebei

Zagswies

• Det is vers twieë.
• Det mets sniedj van twieë kantje: Daomit höbs se-n op twieë menere veurdeil.
• Det zeen twieë henj op éíne boek: Det zeen twieë luuj die zich óngerein mit alles óngersteune.
• emes de kop tösse twieë oeare zitte
• Ich zit dich de kop tösse twieë oeare.
• mit twieë wäörd kalle: belaef kalle, dus neet allein antjwaord gaeve mit "jao" of "nae", mer ouch mit 'nen aanspraeknaam, wie "Jao, pap".
• Nemes kan twieë hieëre dene.
• zoea zeker wie twieë en twieë veer is

Verbuging

		mannelik		vrouwelik	ónziejig	predikatief
		radikaal	liaison			radikaal	liaison
houftèlwaord	sjrif	†twei	†twein	twieë
	IPA	/tw̥ɛ́i̯/	/tw̥ɛ́i̯n/	/tw̥ìæ̯̈/
rangtèlwaord	sjrif	twieëdje angerdje	twieëdjen angerdje	twieëdje angerdje	twieëdje angerdje	twieëds
	IPA	/tw̥ìæ̯̈ɟe/ /áŋə̽rɟə/	/tw̥ìæ̯̈ɟen/ /áŋə̽rɟən/	/tw̥ìæ̯̈ɟe/ /áŋə̽rɟə/	/tw̥ìæ̯̈ɟe/ /áŋə̽rɟə/	/tw̥ìæ̯̈d̥s/	/tw̥ìæ̯̈dz/
kieërtèlwaord	sjrif	dobbele	dobbelen	dobbel	dobbel	dobbel †dobbelt
	IPA	/dɒbə̽lə/	/dɒbə̽lən/	/dɒbəl/	/dɒbəl/	/dɒbəl/
						/dɒbəl̥t/	/dɒbəld/
biewäördelik	sjrif	—				twieëdjens
	IPA	—				/tw̥ìæ̯̈ɟen̥s/	/tw̥ìæ̯̈ɟenz/

In anger spraoke

• Frans: deux
• Ingels: two
• Nederlandjs: twee
• Pruus: zwei, zwo
• Spaans: dos
• Zweeds: två

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

twieë v /tw̥ìæ̯̈/

1. 't getal "2" (ouch es puntj of siefer)

Aafbraeking

• twieë

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	twieë		twieëjes
	IPA	/tw̥ìæ̯̈/		/tw̥ìæ̯̈jes/	/tw̥ìæ̯̈jez/
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—

In anger spraoke

• Frans: deux m
• Ingels: two
• Nederlandjs: twee v
• Pruus: Zwei v
• Spaans: dos m
• Zweeds: tvåa g