verlaot

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

verlaot m /və̽r'lɒ̀:t/

  1. emes op waem me kan vertroewe
Raod

De beteikenis en 't geslach van dit waord kómme neet euverein mit 't nederlandjs zelfstenjig waord "verlaat".

Aafbraeking
  • ver-laot
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • ziene verlaot kwiet zeen: dem op waem me vas kan vertroewe kwiet zeen of verlaoren höbbe

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif verlaot verlaote verlaoten
IPA /və̽r'lɒ̀:t/ /və̽r'lɒ̀:d/ /və̽r'lɒ̀:tə/ /və̽r'lɒ̀:tən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif verlaot verlaote verlaoten
IPA /və̽r'lɒ̀:t/ /və̽r'lɒ̀:d/ /və̽r'lɒ̀:tə/ /və̽r'lɒ̀:tən/

In anger spraoke[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

verlaot ó /və̽r'lɒ̀:t/ (sterk)

  1. (gerundium) gerundium I van verlaot
Raod

Deze vorm (gerundium I taenge II) wuuert baovenal gebroek wen me zich stuuert aan get of m'n 't ónèns is mit get.

Aafbraeking
  • ver-laot

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif verlaot
IPA /və̽r'lɒ̀:t/ /və̽r'lɒ̀:d/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif verlaot
IPA /və̽r'lɒ̀:t/ /və̽r'lɒ̀:d/


Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

verlaot ó /və̽r'lɒ́:t/ (zwaak)

  1. (gerundium) gerundium I van verlaot
Raod

Deze vorm (gerundium I taenge II) wuuert baovenal gebroek wen me zich stuuert aan get of m'n 't ónèns is mit get.

Aafbraeking
  • ver-laot

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif verlaot
IPA /və̽r'lɒ́:t/ /və̽r'lɒ́:d/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif verlaot
IPA /və̽r'lɒ́:t/ /və̽r'lɒ́:d/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

verlaot /və̽r'lɒ̀:t/ (sterk)

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van verlaote
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van verlaote
Raod

Deze vorm mit stoeattoean huuert bie 't sterk wirkwaord mitte beteikenis "toestaon/veroearzake det get gebeurt".

Aafbraeking
  • ver-laot

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

verlaot /və̽r'lɒ́:t/ (zwaak)

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van verlaote
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van verlaote
Raod

Deze vorm mit sleiptoean huuert bie 't zwaak wirkwaord mitte beteikenis "toeval de oetkóms laote bepaole".

Aafbraeking
  • ver-laot