verslaag

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

verslaag ó /və̽r̥'sl̥á:x/

  1. e mónjeling of sjriftelik besjeid euver 'n gebeurtenis, mit naam wen det oetgewirk is
  2. e sjriftelik besjeid euver wie good 'ne lieërling 't duit oppe sjoeal
Aafbraeking
  • ver-slaag
Net get anges gesjreve
Synoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • verslaag bringe

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif verslaag verslaeg
IPA /və̽r̥'sl̥á:x/ /və̽r̥'sl̥á:ɣ/ /və̽r̥'sl̥ɛ̀:ç/ /və̽r̥'sl̥ɛ̀:ʝ/
dim. sjrif verslaegske verslaegsken verslaegskes
IPA /və̽r̥'sl̥ɛ̀:çskʲe/ /və̽r̥'sl̥ɛ̀:çskʲen/ /və̽r̥'sl̥ɛ̀:çskʲes/ /və̽r̥'sl̥ɛ̀:çskʲez/
dat. sjrif verslaag verslaeg
IPA /və̽r̥'sl̥à:x/ /və̽r̥'sl̥à:ɣ/ /və̽r̥'sl̥ɛ̀:ç/ /və̽r̥'sl̥ɛ̀:ʝ/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

verslaag /və̽r̥'sl̥á:x/

  1. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van verslaon
Aafbraeking
  • ver-slaag
Variaasje

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

verslaag /və̽r̥'sl̥à:x/

  1. (neet-lemma) vorm innen datief van verslaag
Aafbraeking
  • ver-slaag