vervètte

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

vervètte /və̽r've̞te ~ ve̽r've̞te/

  1. (óneuvergenkelik) (reflexief) vètter waere
  2. (euvergenkelik) get vètter make; örges vèt bie doon
Aafbraeking
  • ver-vèt-te
Samestèlling

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif vervèt vervèts vervètj vervètte vervètten vervètj vervètte vervètten vervèttendj
IPA /və̽r've̞t/ /və̽r've̞d/ /və̽r've̞ts/ /və̽r've̞dz/ /və̽r've̞c/ /və̽r've̞ɟ/ /və̽r've̞tə/ /və̽r've̞tən/ /və̽r've̞c/ /və̽r've̞ɟ/ /və̽r've̞tə/ /və̽r've̞tən/ /və̽r've̞təɲɟ/
vergangen tied sjrif vervètdje vervètdjen vervètdjes vervètdje vervètdjen vervètdje vervètdjen vervètdje vervètdjen vervètdje vervètdjen vervètj
IPA /və̽r've̞ɟə/ /və̽r've̞ɟən/ /və̽r've̞ɟəs/ /və̽r've̞ɟəz/ /və̽r've̞ɟə/ /və̽r've̞ɟən/ /və̽r've̞ɟə/ /və̽r've̞ɟən/ /və̽r've̞ɟə/ /və̽r've̞ɟən/ /və̽r've̞ɟə/ /və̽r've̞ɟən/ /və̽r've̞c/ /və̽r've̞ɟ/
gebi-jjendje wies sjrif vervèt! vervètte-v'r vervètj!
IPA /və̽r've̞t/ /və̽r've̞d/ /və̽r've̞təvər/ /və̽r've̞c/ /və̽r've̞ɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif vervètte vervètten vervèt ó vervètte vervètten vervèttentaere vervèttentaeren vervètte vervètten
IPA /və̽r've̞tə/ /və̽r've̞tən/ /və̽r've̞t/ /və̽r've̞d/ /və̽r've̞tə/ /və̽r've̞tən/ /və̽r've̞tən̥'tɛ̀:re/ /və̽r've̞tən̥'tɛ̀:ren/ /və̽r've̞tə/ /və̽r've̞tən/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

vervètte ó /və̽r've̞te/

  1. (gerundium) gerundium II van vervètte
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • ver-vèt-te

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif vervètte vervètten
IPA /və̽r've̞te/ /və̽r've̞ten/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif vervètte vervètten
IPA /və̽r've̞te/ /və̽r've̞ten/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

vervètte /və̽r've̞te/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van vervètte
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van vervètte
  3. (neet-lemma) participium van vervètte
Aafbraeking
  • ver-vèt-te