aafèse

Van Wiktionary

Kirchröadsj[bewirk]

Oesspjroach[bewirk]

  • IPA: /ˈaːf.ɛ.sə/.
  1. (transitief) durch tse èse voethoale.
  2. (ónergatief) ing Moaltsiet jans opése.
Zagswies
  • [2] és aaf, da kan iech sjpeule.
Samestèlling

Infléktie[bewirk]

iech doe heë/zie/'t vier uur zie deilwoad
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
präsens ès aaf its aaf it aaf èse aaf èsen aaf it aaf èse aaf èsen aaf aafèsend
aafèsens
präteritum I èset aaf èsets aaf èset aaf èsete aaf èseten aaf èset aaf èsete aaf èseten aaf aafjèse aafjèsen
präteritum II oos aaf oots aaf oot aaf ose aaf osen aaf oot aaf ose aaf osen aaf aafjèse aafjèsen
kónjunktief eus aaf euts aaf eut aaf euse aaf eusen aaf eut aaf euse aaf eusen aaf
imperatief ès aaf èse-v'r aaf èset aaf
substantiveroeng infinitief jeróndief I jeróndief II supien partitsiep
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
aafèse aafèsen aafje-èse aafèse aafèsen aafèsentäre aafèsentären aafjèse aafjèsen

In anger spröach[bewirk]

Zelfsjtendieg naamwoad[bewirk]

Oesspjroach[bewirk]

  • IPA: /ˈaːf.ɛ.sə/

Lemma[bewirk]

aafèse ó

  1. (jeróndief) jeróndief II va aafèse.

Infléktie[bewirk]

stam inkelvaad stam mieëvaad diminutief inkelvaad diminutief mieëvaad
nominatief aafèse
genitief aafèses
locatief aafèses
datief aafèse
accusatief aafèse