Naar inhoud springen

besjikke

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

besjikke /bə'ʃɪkʲe/

  1. (óneuvergenkelik) (~ euver) inne meugelikheid zeen get te kónne broeke
Aafbraeking
  • be-sjik-ke
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif besjik besjiks besjik besjikke besjikken besjik besjikke besjikken besjikkendj
IPA /bə'ʃɪkʲ/ /bə'ʃɪgʲ/ /bə'ʃɪks/ /bə'ʃɪgz/ /bə'ʃɪkʲ/ /bə'ʃɪgʲ/ /bə'ʃɪkʲe/ /bə'ʃɪkʲen/ /bə'ʃɪkʲ/ /bə'ʃɪgʲ/ /bə'ʃɪkʲe/ /bə'ʃɪkʲen/ /bə'ʃɪkʲeɲɟ/
vergangen tied sjrif besjikdje besjikdjen besjikdjes besjikdje besjikdjen besjikdje besjikdjen besjikdje besjikdjen besjikdje besjikdjen besjik
IPA /bə'ʃɪgɟe/ /bə'ʃɪgɟen/ /bə'ʃɪgɟes/ /bə'ʃɪgɟez/ /bə'ʃɪgɟe/ /bə'ʃɪgɟen/ /bə'ʃɪgɟe/ /bə'ʃɪgɟen/ /bə'ʃɪgɟe/ /bə'ʃɪgɟen/ /bə'ʃɪgɟe/ /bə'ʃɪgɟen/ /bə'ʃɪkʲ/ /bə'ʃɪgʲ/
gebi-jjendje wies sjrif besjik! besjikke-v'r besjiktj!
besjik!
IPA /bə'ʃɪkʲ/ /bə'ʃɪgʲ/ /bə'ʃɪkʲever/ /bə'ʃɪkc/
/bə'ʃɪkʲ/
/bə'ʃɪgɟ/
/bə'ʃɪgʲ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif besjikke besjikken besjik ó besjikke besjikken besjikkentaere besjikkentaeren besjikke besjikken
IPA /bə'ʃɪkʲe/ /bə'ʃɪkʲen/ /bə'ʃɪkʲ/ /bə'ʃɪgʲ/ /bə'ʃɪkʲe/ /bə'ʃɪkʲen/ /bə'ʃɪkʲen̥'tɛ̀:re/ /bə'ʃɪkʲen̥'tɛ̀:ren/ /bə'ʃɪkʲe/ /bə'ʃɪkʲen/

In anger spraoke

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

besjikke ó /bə'ʃɪkʲe/

  1. (gerundium) gerundium II van besjikke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • be-sjik-ke

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif besjikke besjikken
IPA /bə'ʃɪkʲe/ /bə'ʃɪkʲen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif besjikke besjikken
IPA /bə'ʃɪkʲe/ /bə'ʃɪkʲen/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

besjikke /bə'ʃɪkʲe/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van besjikke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van besjikke
  3. (neet-lemma) participium van besjikke
Aafbraeking
  • be-sjik-ke