blinje

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

blinje (Nederlands: blinden, blind maken van zangvogels, verblinden)

Verveuging

blind, blinde, geblind

Zelfsjtendig naamwaord[bewirk]

blinje m (Nederlands: blinde, blinde man)

Sinneniem
Verbuging

blinje, —


'ne blinje mit 'ne blinjenhóndj

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

blinje m /blɪ̀ɲe/

  1. emes dae nieks kan zeen mitte ouge, emes dae blindj is
Aafbraeking
  • blinj-e
Aafleijinge
Samestèlling
Zagswies
  • laeve wie 'ne blinje: zich door anger luuj laote verzorge sónger zelf get daoveur hove doon
  • Óngere blinjen is d'n einuigige miens de keuning: Vergeleke mit get det wörkelik slech is, is det det middelmäötig is good.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif blinje blinjen blinje blinjen
IPA /blɪ̀ɲe/ /blɪ̀ɲen/ /blɪ̀ɲe/ /blɪ̀ɲen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif blinje blinjen blinje blinjen
IPA /blɪ̀ɲe/ /blɪ̀ɲen/ /blɪ̀ɲe/ /blɪ̀ɲen/

In anger spraoke[bewirk]

bewirk


Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

blinje /blɪ̀ɲe/

  1. (neet-lemma) mannelike vorm inne positief van blindj
Aafbraeking
  • blinj-e

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

blinje /blɪ́ɲe/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van blinj
Aafbraeking
  • blinj-e

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

blinje /blɪ̀ɲe/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van blinje
Aafbraeking
  • blinj-e