Naar inhoud springen

bragkele

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

bragkele /bragə̽lə/

  1. (synoniem) (óneuvergenkelik) anger waord veur brakke
Aafbraeking
  • bragk-e-le
Aafleijinge
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 90.

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif bragkel bragkels bragkeltj bragkele bragkelen bragkeltj bragkele bragkelen bragkelendj
IPA /bragəl/ /bragəl̥s/ /bragəlz/ /bragəʎ̥c/ /bragəʎɟ/ /bragə̽lə/ /bragə̽lən/ /bragəʎ̥c/ /bragəʎɟ/ /bragə̽lə/ /bragə̽lən/ /bragə̽ləɲɟ/
vergangen tied sjrif bragkeldje bragkeldjen bragkeldjes bragkeldje bragkeldjen bragkeldje bragkeldjen bragkeldje bragkeldjen bragkeldje bragkeldjen gebragkeldj
IPA /bragəʎɟə/ /bragəʎɟən/ /bragəʎɟəs/ /bragəʎɟəz/ /bragəʎɟə/ /bragəʎɟən/ /bragəʎɟə/ /bragəʎɟən/ /bragəʎɟə/ /bragəʎɟən/ /bragəʎɟə/ /bragəʎɟən/ /ɣə'bragəʎɟ/
gebi-jjendje wies sjrif bragkel! bragkele-v'r bragkeltj!
IPA /bragəl/ /bragə̽ləvər/ /bragəʎ̥c/ /bragəʎɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif bragkele bragkelen gebragkel ó bragkele bragkelen bragkelentaere bragkelentaeren gebragkele gebragkelen
IPA /bragə̽lə/ /bragə̽lən/ /ɣə'bragəl/ /bragə̽lə/ /bragə̽lən/ /bragə̽lən̥'tɛ̀:re/ /bragə̽lən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'bragə̽lə/ /ɣə'bragə̽lən/

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

bragkele ó /bragə̽lə/

  1. (gerundium) gerundium II van bragkele
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • bragk-e-le

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif bragkele bragkelen
IPA /bragə̽lə/ /bragə̽lən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif bragkele bragkelen
IPA /bragə̽lə/ /bragə̽lən/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

bragkele /bragə̽lə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van bragkele
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van bragkele
Aafbraeking
  • bragk-e-le