Naar inhoud springen

fins

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Bieveugelik naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

fins /fɪ̀n̥s/

  1. mit betrèkking toet of verwantj aan Finlandj
  2. mit betrèkking toet of verwantj ane finse spraok
Raod

Lèt op! Bakkes sjrief regionaal en nasjenaal bieveugelike naamwäörd mit 'n houflètter.

Aafbraeking
  • fins
Variaasje

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif finse finsen finse fins finse fins fins
IPA /fɪ̀n̥se/ /fɪ̀n̥sen/ /fɪ̀n̥se/ /fɪ̀n̥s/ /fɪ̀nz/ /fɪ̀n̥se/ /fɪ̀n̥s/ /fɪ̀nz/ /fɪ̀n̥s/ /fɪ̀nz/
kómparatief sjrif finsere finseren finser finser finser finser finsert
IPA /fɪ̀n̥sərə/ /fɪ̀n̥sərən/ /fɪ̀n̥sər/ /fɪ̀n̥sər/ /fɪ̀n̥sər/ /fɪ̀n̥sər/ /fɪ̀n̥sər̥t/ /fɪ̀n̥sərd/
superlatief sjrif finste finsten finste finste finste finste finste
IPA /fɪ̀n̥ste/ /fɪ̀n̥sten/ /fɪ̀n̥ste/ /fɪ̀n̥ste/ /fɪ̀n̥ste/ /fɪ̀n̥ste/ /fɪ̀n̥ste/
partitief sjrif fins
IPA /fɪ̀n̥s/ /fɪ̀nz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) fins (toe) (wie) fins (geer)
IPA /wì: fɪ̀n̥s tú:/ /wì: fɪ̀n̥s ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) finsers (toe) (wie) finsertj (geer)
IPA /wì: fɪ̀n̥sər̥s tú:/ /wì: fɪ̀n̥sər̥c ʝ̊é:r/

In anger spraoke

[bewirk]


Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

Fins ó /fɪ̀n̥s/

  1. (spraoknaam) de spraok die gekaldj wuuert in Finlandj
Raod

Wie alle spraokname sjrieve v'r "Fins" mit 'n houflètter.

Aafbraeking
  • Fins
Synonieme

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif Fins
IPA /fɪ̀n̥s/ /fɪ̀nz/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif Fins
IPA /fɪ̀n̥s/ /fɪ̀nz/

In anger spraoke

[bewirk]


Biewaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

fins /fɪ̀n̥s/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • fins

Verbuging

[bewirk]
adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif fins
IPA /fɪ̀n̥s/ /fɪ̀nz/
kómparatief sjrif finser
IPA /fɪ̀n̥sər/
superlatief sjrif finste
IPA /fɪ̀n̥ste/