geit

'n geit

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

geit v /ʝɛ́i̯t/

1. (bieëster) Capra aegagrus hircus: 'n aevenheuvig zuigbieës mit häöres, waat es vieë gehaje wuuert
2. (euverdrechtelik) e vrouwmis det zich aanstèltj
3. (euverdrechtelik) 'ne flabbes van e vrouwmis

Aafbraeking

• geit

Aafleijinge

• geitebók, geitekieës, geitemèlk, geitestal, geitevel
• berggeit, dwerggeit, snieëgeit, steingeit

Verwantje wäörd

• bók, girm, met, reets, vaes
• gems

Zagswies

• Dao geit dich 'n geit van kepót: wuuertj gezag wen me get huuertj det nörges op staaltj.
• Es 't neet geit, den bók 't (zich) mer: Es get neet lök oppe wies wiedet me 't duit, den mót me meh gaon zeuke veur 'nen angeren oetbinjel.
• 't Geit loos mitte geit: wuuertj gezag wen 't intelik ech geit beginne.
• Van gaeve staon de geite druueg: Wen me mer ummer blief gaeve, hèltj me nieks euver en wuuertj me dus erm.
• zich laote leie wie e reets geitje: al drek opvolge zónger taenge te spraeken of get te bevraoge
• Waem de naober wiltj kreite, mót haje doeven en geite: Doeven en geite gaeve de naober ummer euverlas.
• zoea luips wie e reets geitje: hieël luips
• 't Volgendj riem besteit:

  Enne geit van fóddelefrens

  die haet fraanjelen aan häör pens,

  holadiee!

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	geit		geite	geiten
	IPA	/ʝɛ́i̯t/	/ʝɛ́i̯d/	/ʝɛ́i̯te/	/ʝɛ́i̯ten/
dim.	sjrif	geitje	geitjen	geitjes
	IPA	/ʝɛ́i̯ce/	/ʝɛ́i̯cen/	/ʝɛ́i̯ces/	/ʝɛ́i̯cez/

In anger spraoke

[1]

• Frans: chèvre v
• Ieslandjs: geit v
• Ingels: goat
• Nederlandjs: geit g
• Pruus: Ziege v, Geiß v
• Spaans: cabra v
• Zweeds: get g

Wirkwaord

Neet-lemma

geit /ʝɛ́i̯t/

1. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van gaon

Aafbraeking

• geit

Variaasje

• geitj