kan

'n nette kan

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

kan v /kàn/

1. e stök postelein worin me vlujstóffe kan bewaren en womit m'n ouch kan insjödde

Aafbraeking

• kan

Aafleijinge

• beerkan, kóffekan, lampetkan, mèlkkan, petrolskan, spakan, tieëkan

Verwantje wäörd

• kroek, lavel, pöl, tuit

Zagswies

• Vreuger haw me mèlk in van die lang, blaw kanne.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 178.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	kan		kanne	kannen
	IPA	/kàn/		/kánə/	/kánən/
dim.	sjrif	kenke	kenken	kenkes
	IPA	/kʲæ̀n̥kʲe/	/kʲæ̀n̥kʲen/	/kʲæ̀n̥kʲes/	/kʲæ̀n̥kʲez/

In anger spraoke

• Fins: kannu
• Frans: cruche v, carafe v
• Ieslandjs: brúsi^(is:) m, dunkur^(is:) m
• Ingels: jug, can^(en:)
• Nederlandjs: kan g
• Pruus: Kanne v
• Sjinees: 罈^(zh:), 罐^(zh:)
• Spaans: jarra v
• Zweeds: kanna g

Eigenaam

Lemma

Kan /kàn/

1. (femieljenaam) 'ne femieljenaam (van Cann, van Kan, Vankan)

Raod

Wie alle eigename sjrieve v'r "Kan" mit 'n houflètter.

Aafbraeking

• Kan

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 31.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	Kan		—
	IPA	/kàn/		—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	Kan		—
	IPA	/kàn/		—

Wirkwaord

Neet-lemma

kan /kán/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van kónne
2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van kónne

Aafbraeking

• kan