kievele

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

kievele /kʲí:ve̽le/

  1. (óneuvergenkelik) mit 'ne kievel, 'n velg van e fietsjeraad, loupe, meis door dem aan te drieve mit 'ne stek
Aafbraeking
  • kie-ve-le
Samestèlling
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 187.

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif kievel kievels kieveltj kievele kievelen kieveltj kievele kievelen kievelendj
IPA /kʲí:vel/ /kʲí:vel̥s/ /kʲí:velz/ /kʲí:veʎ̥c/ /kʲí:veʎɟ/ /kʲí:ve̽le/ /kʲí:ve̽len/ /kʲí:veʎ̥c/ /kʲí:veʎɟ/ /kʲí:ve̽le/ /kʲí:ve̽len/ /kʲí:ve̽leɲɟ/
vergangen tied sjrif kieveldje kieveldjen kieveldjes kieveldje kieveldjen kieveldje kieveldjen kieveldje kieveldjen kieveldje kieveldjen gekieveldj
IPA /kʲí:veʎɟe/ /kʲí:veʎɟen/ /kʲí:veʎɟes/ /kʲí:veʎɟez/ /kʲí:veʎɟe/ /kʲí:veʎɟen/ /kʲí:veʎɟe/ /kʲí:veʎɟen/ /kʲí:veʎɟe/ /kʲí:veʎɟen/ /kʲí:veʎɟe/ /kʲí:veʎɟen/ /ɣə'kʲí:veʎɟ/
gebi-jjendje wies sjrif kievel! kievele-v'r kieveltj!
IPA /kʲí:vel/ /kʲí:ve̽lever/ /kʲí:veʎ̥c/ /kʲí:veʎɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif kievele kievelen gekievel ó kievele kievelen kievelentaere kievelentaeren gekievele gekievelen
IPA /kʲí:ve̽le/ /kʲí:ve̽len/ /ɣə'kʲí:vel/ /kʲí:ve̽le/ /kʲí:ve̽len/ /kʲí:ve̽len̥'tɛ̀:re/ /kʲí:ve̽len̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'kʲí:ve̽le/ /ɣə'kʲí:ve̽len/

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

kievele ó /kʲí:ve̽le/

  1. (gerundium) gerundium II van kievele
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • kie-ve-le

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif kievele kievelen
IPA /kʲí:ve̽le/ /kʲí:ve̽len/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif kievele kievelen
IPA /kʲí:ve̽le/ /kʲí:ve̽len/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

kievele /kʲí:ve̽le/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van kievele
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van kievele
Aafbraeking
  • kie-ve-le

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

kievele /kʲí:ve̽le/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van kievel
Aafbraeking
  • kie-ve-le