klemme

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

klemme /kl̥ǽme/

  1. (euvergenkelik) get örges strang taengenaan duje mit 'n klemme en det zoea vashajen of vaszitte
  2. (óneuvergenkelik) lestig aop en toe gaon (wie van 'n deur of 'ne raam)
Aafbraeking
  • klem-me
Aafleijinge
Samestèlling

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif klem klems klemp klemme klemmen klemtj
klemp
klemme klemmen klemmendj
IPA /kl̥æ̀m/ /kl̥æ̀m̥s/ /kl̥æ̀mz/ /kl̥æ̀m̥p/ /kl̥æ̀mb/ /kl̥ǽmə/ /kl̥ǽmən/ /kl̥æ̀m̥c/
/kl̥æ̀m̥p/
/kl̥æ̀mɟ/
/kl̥æ̀mb/
/kl̥ǽmə/ /kl̥ǽmən/ /kl̥ǽməɲɟ/
vergangen tied sjrif klemdje klemdjen klemdjes klemdje klemdjen klemdje klemdjen klemdje klemdjen klemdje klemdjen geklemb
geklemp
IPA /kl̥æ̀mɟə/ /kl̥æ̀mɟən/ /kl̥æ̀mɟəs/ /kl̥æ̀mɟəz/ /kl̥æ̀mɟə/ /kl̥æ̀mɟən/ /kl̥æ̀mɟə/ /kl̥æ̀mɟən/ /kl̥æ̀mɟə/ /kl̥æ̀mɟən/ /kl̥æ̀mɟə/ /kl̥æ̀mɟən/ /ɣə'kl̥æ̀mb/
gebi-jjendje wies sjrif klem! klemme-v'r klemtj!
IPA /kl̥æ̀m/ /kl̥ǽməvər/ /kl̥æ̀m̥c/ /kl̥æ̀mɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif klemme klemmen geklem ó klemme klemmen klemmentaere klemmentaeren geklemme geklemmen
IPA /kl̥ǽmə/ /kl̥ǽmən/ /ɣə'kl̥æ̀m/ /kl̥ǽmə/ /kl̥ǽmən/ /kl̥ǽmən̥'tɛ̀:re/ /kl̥ǽmən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'kl̥ǽmə/ /ɣə'kl̥ǽmən/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

klemme ó /kl̥ǽme/

  1. (gerundium) gerundium II van klemme
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • klem-me

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif klemme klemmen
IPA /kl̥ǽme/ /kl̥ǽmen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif klemme klemmen
IPA /kl̥ǽme/ /kl̥ǽmen/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

klemme /kl̥ǽme/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van klemme
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van klemme
Aafbraeking
  • klem-me

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

klemme /kl̥ǽme/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van klem
Aafbraeking
  • klem-me