Naar inhoud springen

klingel

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

klingel m (Nederlands: schel, bel)

Sinneniem
Verbuging

klingele, klingelke


Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

klingel m /kl̥ɪ́ŋel/

  1. (synoniem) anger waord veur sjel
Aafbraeking
  • kling-el
Aafleijing
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif klingel klingele klingelen
IPA /kl̥ɪ́ŋel/ /kl̥ɪ́ŋe̽le/ /kl̥ɪ́ŋe̽len/
dim. sjrif klingelke klingelken klingelkes
IPA /kl̥ɪ́ŋe̽l̥kʲe/ /kl̥ɪ́ŋe̽l̥kʲen/ /kl̥ɪ́ŋe̽l̥kʲes/ /kl̥ɪ́ŋe̽l̥kʲez/
dat. sjrif klingel klingele klingelen
IPA /kl̥ɪ́ŋel/ /kl̥ɪ́ŋe̽le/ /kl̥ɪ́ŋe̽len/

In anger spraoke

[bewirk]
bewirk


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

klingel /kl̥ɪ́ŋel/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van klingele
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van klingele
Aafbraeking
  • kling-el