kneen

kneen: e wrich emid dès beins.

Lèmbörgsj

Oetspraok

• IPA: /ˈkneːn/ (Ètsbergsj)

Aafkóms

• E Lèmbörgsj heimwaordj aafkómstig oed g'm Doetsje es *knew.

Zèlfstenjig naomswaordj

kneen m ódder ó

1. (Hoeaglèmbörgsj) E wrich emid dès beins det 't euverbein mid g'm óngerbeine verbindj.
2. (Hoeaglèmbörgsj) 'ne Stoeat mid det wrich^[1], leefstes in g'm kruutsstreike.

Buging

(Hoeaglèmbörgsj)	inkelvaadj				mieëvaadj
	gans	avig	klènder	splintjer	gans	avig	klènder	splintjer
èègenersval	kneen	-	kneenke	-	kneen	-	kneenkes	-
èègedómsval	kneens	-	kneenkes	-	kneen	-	kneenkes	-
richtingsval	knenes	-	kneneske	-	knenese	-	kneneskes	-
rèèksval	knene, kneen	-	kneenke	-	kneen	-	kneenkes	-
veurwèrpsval	kneen	-	kneenke	-	kneen	-	kneenkes	-
achterval		-		-		-		-
oetroopsval		-		-		-		-
middelsval		-		-		-		-

Óntlègking

• Wiejer guuef 't nag e twieëvaadj: «knene» ódder «kneen».

Achterhed

• achterkneen.