menark

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

menark m /mə'nár̥k/

  1. d'n alleinhieërser of ceremoniële staotshoof euver e landj wo èrfelike opvolging is
Aafbraeking
  • me-nark
Verwantje wäörd
Zagswies
  • 'ne sjaele menark: emes dae hieël sjael is

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif menark menarke menarken
IPA /mə'nár̥k/ /mə'nárg/ /mə'nár̥kə/ /mə'nár̥kən/
dim. sjrif menerkske menerksken menerkskes
IPA /mə'nǽr̥kskʲe/ /mə'nǽr̥kskʲen/ /mə'nǽr̥kskʲes/ /mə'nǽr̥kskʲez/
dat. sjrif menark menarke menarken
IPA /mə'nár̥k/ /mə'nárg/ /mə'nár̥kə/ /mə'nár̥kən/
Raod

Bakkes guuef gènnen diminutief op.

In anger spraoke[bewirk]