Naar inhoud springen

pech

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

pech m /pæç/

  1. d'n toestandj worin me zitj wen get taengezitj dae neet is gekómme door zien eige sjoud
  2. (synoniem) anger waord veur taengeslaag
Aafbraeking
  • pech
Verwantje wäörd
Aafleijinge
Zagswies
  • (väöl) pech höbbe: (väöl) taengeslaag höbbe

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif pech
IPA /pæç/ /pæʝ/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif pech
IPA /pæç/ /pæʝ/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

pech /pæç/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van pechte
  2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van pechte
  3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van pechte
  4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van pechte
  5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van pechte
Aafbraeking
  • pech
Variaasje