randjteiken

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

randjteiken ó /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kʲen/

  1. e laesteiken det m'n op, aan of ónger 'n lètter zitj (bie ós meis bie 'ne klinker) enne oetspraok vanne klank verangert
    Dao mót nag e randjteiken oppe o van "vós".
Aafbraeking
  • randj-tei-ken
Synoniem
Variaasje
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif randjteiken randjteikes
IPA /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kʲen/ /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kʲes/ /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kʲez/
dim. sjrif randjteikske randjteiksken randjteikskes
IPA /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kskʲe/ /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kskʲen/ /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kskʲes/ /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kskʲez/
dat. sjrif randjteiken randjteikes
IPA /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kʲen/ /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kʲes/ /ráɲ̊ɟ̊tɛ́i̯kʲez/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

bewirk