sjob

'n sjob

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

sjob v /ʃɒb/

1. (landjboew) 'n samegebónje wieväölheid óngedruuegdje en óngedósse vröchten of gewasse

   Sjobbe mós se-n opstaeke mit 'n gaffel.

Raod

'n "sjob" is ónverzörg biejein gebónje; 'n "sjouf" is waal fijn gebónje.

Aafbraeking

• sjob

Net get anges gesjreve

• sjób, sjop, sjöp

Aafleijinge

• livvenhieëresjöbke

Verwantje wäörd

• binjster, garf, huipe, miet, opper, sjouf, sjrank, zelfbinjer, zeumere, zichtenhaok

Zagswies

• Die sjobbe mós se nag op huip zitte.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	sjob		sjobbe	sjobben
	IPA	/ʃɒb/		/ʃɒbə/	/ʃɒbən/
dim.	sjrif	sjöbke	sjöbken	sjöbkes
	IPA	/ʃœb̥kʲe/	/ʃœb̥kʲen/	/ʃœb̥kʲes/	/ʃœb̥kʲez/

In anger spraoke

Fins: lyhde Frans: gerbe v Ingels: sheaf Koreaans: 단(ko:)

Nederlandjs: schoof g, bos(nl:) g Pruus: Garbe v Spaans: haz m, atado m Zweeds: kärve g