snavel

'n zwaan mitte snavel [1] aop

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

snavel m /sn̥á:vəl/

1. (veugel) de spitse bek van 'ne vogel
2. (euverdrechtelik) 'ne móndj waat väöl bewaeg doordet emes väöl kaltj

   Haad dae snavel van dich 'ns!

3. (euverdrechtelik) emes dae gaer kaltj

Aafbraeking

• sna-vel

Variaasje

• snebbel

Aafleijinge

• snavelbieës

Verwantje wäörd

• bek, snoetsj
• snebbele

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	snavel		snavele	snavelen
	IPA	/sn̥á:vəl/		/sn̥á:və̽lə/	/sn̥á:və̽lən/
dim.	sjrif	snaevelke	snaevelken	snaevelkes
	IPA	/sn̥ɛ́:ve̽l̥kʲe/	/sn̥ɛ́:ve̽l̥kʲen/	/sn̥ɛ́:ve̽l̥kʲes/	/sn̥ɛ́:ve̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	snavel		snavele	snavelen
	IPA	/sn̥á:vəl/		/sn̥á:və̽lə/	/sn̥á:və̽lən/

In anger spraoke

[1]

• Fins: nokka
• Frans: bec m
• Ingels: beak^(en:)
• Nederlandjs: snavel g
• Pruus: Schnabel m
• Spaans: pico m
• Zweeds: näbb g