stert

de stert [1] van 'nen hóndj

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

stert m /stǽr̥t/ > /stær̥t/

1. (liefdeil) 't echelste oetinj van e bieës, de doorzitting vanne rögkegraote anen achterkantj van 't lief
2. de leechgaevendje streep achter 'ne kemeet
3. 'ne bunjel lang haor

   Det maedje druueg de haor ummer in 'ne stert.

4. (euverdrechtelik) 't echelste deil van get

   Dae gek veurtj ummer oppe stert van miene wage.

5. (synoniem) anger waord veur naosleip

   Geluif mich meh; det krieg nag 'ne stert.

Aafbraeking

• stert

Synonieme

• †taegel, zwans

Aafleijinge

• stertpen
• kattestert, paersstert, pawwestert, rattestert, rieëpstert, vóssestert

Verwantje wäörd

• sterte
• sjart, zwansj

Zagswies

• mitte stert tösse de bein (mv.):
  1. hieël erg engstig
  2. hieël erg bedruuef (mit naam ómdet verwachtinge neet zeen oetgekómme)
• Es se-n euver t'r duvel kals, truuets se-n 'm op ziene stert: Es se-n euver emes 'nt kalle bös, kump dae zelf of 'ne vertaengewuuerdiger van dem ónverhöds liefelik aan.
• hert of stert: gaar nieks
• Kums se-n euveren hóndj, dan kums se-n ouch euvere stert.
• emes oppe stert traeje: get nöts zègke wodoor emes kwaod wuuert
• emes oppe stert traeje: emes ónger drök zitte zoeadet t'r helder geit wirke
• gaw oppe stert getraoje zeen: zich al beleidig veulen euver kleinigheje
• vluue oppe stert höbbe/kriege

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	stert		sterte	sterten
	IPA	/stær̥t/	/stærd/	/stær̥te/	/stær̥ten/
dim.	sjrif	stertje	stertjen	stertjes
	IPA	/stær̥ce/	/stær̥cen/	/stær̥ces/	/stær̥cez/
dat.	sjrif	stert		sterte	sterten
	IPA	/stær̥t/	/stærd/	/stær̥te/	/stær̥ten/

In anger spraoke

[1]

• Fins: häntä
• Frans: queue v
• Ieslandjs: hali m, skott ó, rófa v, tagl ó, dindill m
• Ingels: tail
• Nederlandjs: staart g
• Pruus: Schwanz m
• Spaans: cola v, rabo m
• Zweeds: svans g, stjärt g