Naar inhoud springen

stróntj

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

stróntj m /str̥ʊ́ɲ̊c/

  1. (synoniem) anger waord veur poep (liefelike aafvalstóffe)
Raod

Bie miense gebroek m'n 't waord "poep", bie bieëster "sjiet". In graof spraokgebroek wuuert 't waord "sjiet" ouch bie miense gebroek.

Aafbraeking
  • stróntj
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • de stróntj kortbie 't hert höbbe zitte: gaw zich ergeren euver (ingebeeldje of gemèndje) wantoestenj
  • emes dore stróntj riete: slech kallen euver emes
  • inne stróntj reure: ónaangenaam feite sónger noeadzaak toet óngerwerp van gesprek make
  • Stróntj pikke wie de hoonder det doon: Det zègk ich neet. (doeadmaeker oppe vraog Waat geis se doon? of Waat gaontj g'r doon?)
  • stök stróntj: emes dae verachtelik is, emes veur waem me gei respek haet
  • Stróntj waem haet dich gesjete! wuuertj gezag wen emes woreuver 't geit zichzelf te groeat veurduit en zienen eige mindere kómaaf neet erkintj.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif stróntj
IPA /str̥ʊ́ɲ̊c/ /str̥ʊ́ɲɟ/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif stróntj
IPA /str̥ʊ́ɲ̊c/ /str̥ʊ́ɲɟ/

In anger spraoke

[bewirk]