Naar inhoud springen

verrotte

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

verrotte /və̽'rɒtə/

  1. (ergatief) euvergaon in 'nen toestandj van óntbinjing; beginne te rotte
  2. (óneuvergenkelik) volstenjig verdwiene door te rotte
Aafbraeking
  • ver-rot-te
Aafleijinge
Samestèlling

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif verrot verrots verrotj verrotte verrotten verrotj verrotte verrotten verrottendj
IPA /və̽'rɒt/ /və̽'rɒd/ /və̽'rɒts/ /və̽'rɒdz/ /və̽'rɒc/ /və̽'rɒɟ/ /və̽'rɒtə/ /və̽'rɒtən/ /və̽'rɒc/ /və̽'rɒɟ/ /və̽'rɒtə/ /və̽'rɒtən/ /və̽'rɒtəɲɟ/
vergangen tied sjrif verrotdje verrotdjen verrotdjes verrotdje verrotdjen verrotdje verrotdjen verrotdje verrotdjen verrotdje verrotdjen verrotj
IPA /və̽'rɒɟə/ /və̽'rɒɟən/ /və̽'rɒɟəs/ /və̽'rɒɟəz/ /və̽'rɒɟə/ /və̽'rɒɟən/ /və̽'rɒɟə/ /və̽'rɒɟən/ /və̽'rɒɟə/ /və̽'rɒɟən/ /və̽'rɒɟə/ /və̽'rɒɟən/ /və̽'rɒc/ /və̽'rɒɟ/
gebi-jjendje wies sjrif verrot! verrotte-v'r verrotj!
IPA /və̽'rɒt/ /və̽'rɒd/ /və̽'rɒtəvər/ /və̽'rɒc/ /və̽'rɒɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif verrotte verrotten verrot ó verrotte verrotten verrottentaere verrottentaeren verrotte verrotten
IPA /və̽'rɒtə/ /və̽'rɒtən/ /və̽'rɒt/ /və̽'rɒd/ /və̽'rɒtə/ /və̽'rɒtən/ /və̽'rɒtən̥'tɛ̀:re/ /və̽'rɒtən̥'tɛ̀:ren/ /və̽'rɒtə/ /və̽'rɒtən/

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

verrotte ó /və̽'rɒtə/

  1. (gerundium) gerundium II van verrotte
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • ver-rot-te

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif verrotte verrotten
IPA /və̽'rɒtə/ /və̽'rɒtən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif verrotte verrotten
IPA /və̽'rɒtə/ /və̽'rɒtən/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

verrotte /və̽'rɒtə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van verrotte
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van verrotte
  3. (neet-lemma) participium van verrotte
Aafbraeking
  • ver-rot-te