wanke

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

wanke /wáŋ̊kə/

  1. (óneuvergenkelik) zich op en aaf verwaege mit 't gevaor óm te vallen of op te kieppe
  2. (ergatief) in 'n bestumdje richting veuroetkómmen op 'n ónzeker meneer wobie me van links nao rechs geit
Aafbraeking
  • wan-ke
Variaasje
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif wank wanks wank wanke wanken wank wanke wanken wankendj
IPA /wáŋ̊k/ /wáŋg/ /wáŋ̊ks/ /wáŋgz/ /wáŋ̊k/ /wáŋg/ /wáŋ̊kə/ /wáŋ̊kən/ /wáŋ̊k/ /wáŋg/ /wáŋ̊kə/ /wáŋ̊kən/ /wáŋ̊kəɲɟ/
vergangen tied sjrif wankdje wankdjen wankdjes wankdje wankdjen wankdje wankdjen wankdje wankdjen wankdje wankdjen gewank
IPA /wáŋgɟə/ /wáŋgɟən/ /wáŋgɟəs/ /wáŋgɟəz/ /wáŋgɟə/ /wáŋgɟən/ /wáŋgɟə/ /wáŋgɟən/ /wáŋgɟə/ /wáŋgɟən/ /wáŋgɟə/ /wáŋgɟən/ /ɣə'wáŋ̊k/ /ɣə'wáŋg/
gebi-jjendje wies sjrif wank! wanke-v'r wanktj!
wank!
IPA /wáŋ̊k/ /wáŋg/ /wáŋ̊kəvər/ /wáŋ̊kc/
/wáŋ̊k/
/wáŋgɟ/
/wáŋg/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif wanke wanken gewank ó wanke wanken wankentaere wankentaeren gewanke gewanken
IPA /wáŋ̊kə/ /wáŋ̊kən/ /ɣə'wáŋ̊k/ /ɣə'wáŋg/ /wáŋ̊kə/ /wáŋ̊kən/ /wáŋ̊kən̥'tɛ̀:re/ /wáŋ̊kən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'wáŋ̊kə/ /ɣə'wáŋ̊kən/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

wanke ó /wáŋ̊kə/

  1. (gerundium) gerundium II van wanke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • wan-ke

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif wanke wanken
IPA /wáŋ̊kə/ /wáŋ̊kən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif wanke wanken
IPA /wáŋ̊kə/ /wáŋ̊kən/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

wanke /wáŋ̊kə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van wanke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van wanke
Aafbraeking
  • wan-ke