winkele

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

winkele /wɪ́ŋ̊kʲe̽le/

  1. (óneuvergenkelik) van 't ei gesjef nao 't angert gaon veur zich waar aan te sjaffe
Aafbraeking
  • win-ke-le
Samestèlling

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif winkel winkels winkeltj winkele winkelen winkeltj winkele winkelen winkelendj
IPA /wɪ́ŋ̊kʲel/ /wɪ́ŋ̊kʲel̥s/ /wɪ́ŋ̊kʲelz/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎ̥c/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟ/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽len/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎ̥c/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟ/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽len/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽leɲɟ/
vergangen tied sjrif winkeldje winkeldjen winkeldjes winkeldje winkeldjen winkeldje winkeldjen winkeldje winkeldjen winkeldje winkeldjen gewinkeldj
IPA /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟe/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟen/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟes/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟez/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟe/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟen/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟe/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟen/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟe/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟen/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟe/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟen/ /ɣə'wɪ́ŋ̊kʲeʎɟ/
gebi-jjendje wies sjrif winkel! winkele-v'r winkeltj!
IPA /wɪ́ŋ̊kʲel/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽lever/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎ̥c/ /wɪ́ŋ̊kʲeʎɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif winkele winkelen gewinkel ó winkele winkelen winkelentaere winkelentaeren gewinkele gewinkelen
IPA /wɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽len/ /ɣə'wɪ́ŋ̊kʲel/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽len/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽len̥'tɛ̀:re/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽len̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'wɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /ɣə'wɪ́ŋ̊kʲe̽len/

In anger spraoke[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

winkele ó /wɪ́ŋ̊kʲe̽le/

  1. (gerundium) gerundium II van winkele
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • win-ke-le

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif winkele winkelen
IPA /wɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽len/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif winkele winkelen
IPA /wɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /wɪ́ŋ̊kʲe̽len/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

winkele /wɪ́ŋ̊kʲe̽le/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van winkele
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van winkele
Aafbraeking
  • win-ke-le