bandj

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord[bewirk]

bandj m (Nederlands: band, autoband)

Verbuging

benj, bendje


'ne bandj [1]
'ne bandj [3]

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

bandj m /báɲɟ/

  1. 'ne röbbere rink óm e raad haer
  2. e betrèkkelik breid touw
  3. e magnetisch lintj worop gegaeves (wie klank of beeldj) opgeslage kónne waere
  4. (synoniem) anger waord veur verhajing
    Die twieë höbben 'ne goje bandj mitein.
Aafbraeking
  • bandj
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • oete bandj springe: zich los maken oet beklemmendje ómstenjigheje
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 70.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif bandj benj
IPA /báɲɟ/ /bæ̀ɲ/
dim. sjrif bendje bendjen bendjes
IPA /bæ̀ɲ̊ce/ /bæ̀ɲ̊cen/ /bæ̀ɲ̊ces/ /bæ̀ɲ̊cez/
dat. sjrif bandj benj
IPA /báɲɟ/ /bæ̀ɲ/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

bewirk


[2]

bewirk


[3]

bewirk


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

bandj /báɲɟ/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) inne vergangen tied van binje
  2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) inne vergangen tied van binje
Raod

Deze vorm is verajerd.

Aafbraeking
  • bandj
Variaasje