Naar inhoud springen

erve

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

erve (Nederlands: erven)

Verveuging

erf, erfde, geerf

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

erve m of v (Nederlands: erfgenaam)

Verbuging

erve, —


Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

erve /ǽrve/

  1. (neet-standerd) óngebroekelike vorm van ↑èrve
Raod

Deze vorm huuert me op 't Mofers bao neet en kump van oearsprónk ouch neet veur in dit dialek. 't Gebroek daovan wuuert daoveur aafgeraoje.

Aafbraeking
  • er-ve
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 116.

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif erf erfs erf erve erven erf erve erven ervendj
IPA /æ̀r̥f/ /æ̀rv/ /æ̀r̥fs/ /æ̀rvz/ /æ̀r̥f/ /æ̀rv/ /ǽrve/ /ǽrven/ /æ̀r̥f/ /æ̀rv/ /ǽrve/ /ǽrven/ /ǽrveɲɟ/
vergangen tied sjrif erfdje erfdjen erfdjes erfdje erfdjen erfdje erfdjen erfdje erfdjen erfdje erfdjen g'erf
IPA /æ̀rvɟe/ /æ̀rvɟen/ /æ̀rvɟes/ /æ̀rvɟez/ /æ̀rvɟe/ /æ̀rvɟen/ /æ̀rvɟe/ /æ̀rvɟen/ /æ̀rvɟe/ /æ̀rvɟen/ /æ̀rvɟe/ /æ̀rvɟen/ /ʝæ̀r̥f/ /ʝæ̀rv/
gebi-jjendje wies sjrif erf! erve-v'r erftj!
erf!
IPA /æ̀r̥f/ /æ̀rv/ /ǽrvever/ /æ̀r̥fc/
/æ̀r̥f/
/æ̀rvɟ/
/æ̀rv/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif erve erven g'erf ó erve erven erventaere erventaeren g'erve g'erven
IPA /ǽrve/ /ǽrven/ /ʝæ̀r̥f/ /ʝæ̀rv/ /ǽrve/ /ǽrven/ /ǽrven̥'tɛ̀:re/ /ǽrven̥'tɛ̀:ren/ /ʝǽrve/ /ʝǽrven/

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

erve ó /ǽrve/

  1. (gerundium) gerundium II van erve
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • er-ve

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif erve erven
IPA /ǽrve/ /ǽrven/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif erve erven
IPA /ǽrve/ /ǽrven/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

erve /ǽrve/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van erve
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van erve
Aafbraeking
  • er-ve