gluive

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

gluive /ɣlœ́i̯ve/

  1. (euvergenkelik) 'n zaak veur waor of richtig haje, meh de meugelikheid aop laote det 't taengegespraoke wuuert
  2. (euvergenkelik) get veur meugelik of wersjienlik haje, get dinken of aannumme, van meining zeen
  3. (óneuvergenkelik) (~ in) e vas vertroewen in ('t bestaon of de vermoges van) emes of get höbbe
  4. (óneuvergenkelik) godsdeenstig zeen, euvertuug zeen in 't bestaon van God, e glouf aanhange
Aafbraeking
  • glui-ve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Det kóns/moogs se mich op ieër gluive: Det verzeker ich dich abseluut.
  • d'raan mótte gluive (naodrök op gluive): 't slachoffer waere
    Det gans verke mós t'raan gluive wie v'r de femieljen op bezeuk krege.
    Wie die men inkome, mós ich d'raan gluive; die dieëje mich e peksken aan en ich mós veurop gaon loupe.
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 139-140.

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif gluif gluifs gluif gluive gluiven gluif gluive gluiven gluivendj
IPA /ɣlœ̀i̯f/ /ɣlœ̀i̯v/ /ɣlœ̀i̯fs/ /ɣlœ̀i̯vz/ /ɣlœ̀i̯f/ /ɣlœ̀i̯v/ /ɣlœ́i̯ve/ /ɣlœ́i̯ven/ /ɣlœ̀i̯f/ /ɣlœ̀i̯v/ /ɣlœ́i̯ve/ /ɣlœ́i̯ven/ /ɣlœ́i̯veɲɟ/
vergangen tied sjrif gluifdje gluifdjen gluifdjes gluifdje gluifdjen gluifdje gluifdjen gluifdje gluifdjen gluifdje gluifdjen gegluif
IPA /ɣlœ̀i̯vɟe/ /ɣlœ̀i̯vɟen/ /ɣlœ̀i̯vɟes/ /ɣlœ̀i̯vɟez/ /ɣlœ̀i̯vɟe/ /ɣlœ̀i̯vɟen/ /ɣlœ̀i̯vɟe/ /ɣlœ̀i̯vɟen/ /ɣlœ̀i̯vɟe/ /ɣlœ̀i̯vɟen/ /ɣlœ̀i̯vɟe/ /ɣlœ̀i̯vɟen/ /ɣə'ɣlœ̀i̯f/ /ɣə'ɣlœ̀i̯v/
gebi-jjendje wies sjrif gluif! gluive-v'r gluiftj!
gluif!
IPA /ɣlœ̀i̯f/ /ɣlœ̀i̯v/ /ɣlœ́i̯vever/ /ɣlœ̀i̯fc/
/ɣlœ̀i̯f/
/ɣlœ̀i̯vɟ/
/ɣlœ̀i̯v/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif gluive gluiven gegluif ó gluive gluiven gluiventaere gluiventaeren gegluive gegluiven
IPA /ɣlœ́i̯ve/ /ɣlœ́i̯ven/ /ɣə'ɣlœ̀i̯f/ /ɣə'ɣlœ̀i̯v/ /ɣlœ́i̯ve/ /ɣlœ́i̯ven/ /ɣlœ́i̯ven̥'tɛ̀:re/ /ɣlœ́i̯ven̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'ɣlœ́i̯ve/ /ɣə'ɣlœ́i̯ven/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

gluive ó /ɣlœ́i̯ve/

  1. (gerundium) gerundium II van gluive
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • glui-ve

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif gluive gluiven
IPA /ɣlœ́i̯ve/ /ɣlœ́i̯ven/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif gluive gluiven
IPA /ɣlœ́i̯ve/ /ɣlœ́i̯ven/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

gluive /ɣlœ́i̯ve/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van gluive
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van gluive
Aafbraeking
  • glui-ve

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

gluive /ɣlœ́i̯ve/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van gluif
Aafbraeking
  • glui-ve