Naar inhoud springen

hinkele

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

hinkele /hɪ́ŋ̊kʲe̽le/

  1. (óneuvergenkelik) aan 't kinjerspeel hinkele ([↓]) doon
  2. (óneuvergenkelik) (ergatief) hinkendj loupe
Aafbraeking
  • hin-ke-le
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 158.

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif hinkel hinkels hinkeltj hinkele hinkelen hinkeltj hinkele hinkelen hinkelendj
IPA /hɪ́ŋ̊kʲel/ /hɪ́ŋ̊kʲel̥s/ /hɪ́ŋ̊kʲelz/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎ̥c/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟ/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽len/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎ̥c/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟ/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽len/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽leɲɟ/
vergangen tied sjrif hinkeldje hinkeldjen hinkeldjes hinkeldje hinkeldjen hinkeldje hinkeldjen hinkeldje hinkeldjen hinkeldje hinkeldjen gehinkeldj
IPA /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟe/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟen/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟes/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟez/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟe/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟen/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟe/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟen/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟe/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟen/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟe/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟen/ /ɣə'hɪ́ŋ̊kʲeʎɟ/
gebi-jjendje wies sjrif hinkel! hinkele-v'r hinkeltj!
IPA /hɪ́ŋ̊kʲel/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽lever/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎ̥c/ /hɪ́ŋ̊kʲeʎɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif hinkele hinkelen gehinkel ó hinkele hinkelen hinkelentaere hinkelentaeren gehinkele gehinkelen
IPA /hɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽len/ /ɣə'hɪ́ŋ̊kʲel/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽len/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽len̥'tɛ̀:re/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽len̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'hɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /ɣə'hɪ́ŋ̊kʲe̽len/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[2]

e maedje det aan hinkele [1] duit

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

hinkele ó /hɪ́ŋ̊kʲe̽le/

  1. e kinjerspeel wobie me zich volges vaste regels deils op ei bein springendj mót verplaatsen euver e deil vakken oppe gróndj
  2. (gerundium) gerundium II van hinkele (Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.)
Aafbraeking
  • hin-ke-le

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif hinkele hinkelen
IPA /hɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽len/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif hinkele hinkelen
IPA /hɪ́ŋ̊kʲe̽le/ /hɪ́ŋ̊kʲe̽len/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

hinkele /hɪ́ŋ̊kʲe̽le/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van hinkele
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van hinkele
Aafbraeking
  • hin-ke-le