Naar inhoud springen

kónkele

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

kónkele /kʊ́ŋ̊kə̽lə/

  1. (óneuvergenkelik) samespannendj en achterrögks te werk gaon
Aafbraeking
  • kón-ke-le
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • get aanein kónkele
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 201.

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif kónkel kónkels kónkeltj kónkele kónkelen kónkeltj kónkele kónkelen kónkelendj
IPA /kʊ́ŋ̊kəl/ /kʊ́ŋ̊kəl̥s/ /kʊ́ŋ̊kəlz/ /kʊ́ŋ̊kəʎ̥c/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟ/ /kʊ́ŋ̊kə̽lə/ /kʊ́ŋ̊kə̽lən/ /kʊ́ŋ̊kəʎ̥c/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟ/ /kʊ́ŋ̊kə̽lə/ /kʊ́ŋ̊kə̽lən/ /kʊ́ŋ̊kə̽ləɲɟ/
vergangen tied sjrif kónkeldje kónkeldjen kónkeldjes kónkeldje kónkeldjen kónkeldje kónkeldjen kónkeldje kónkeldjen kónkeldje kónkeldjen gekónkeldj
IPA /kʊ́ŋ̊kəʎɟə/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟən/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟəs/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟəz/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟə/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟən/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟə/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟən/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟə/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟən/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟə/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟən/ /ɣə'kʊ́ŋ̊kəʎɟ/
gebi-jjendje wies sjrif kónkel! kónkele-v'r kónkeltj!
IPA /kʊ́ŋ̊kəl/ /kʊ́ŋ̊kə̽ləvər/ /kʊ́ŋ̊kəʎ̥c/ /kʊ́ŋ̊kəʎɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif kónkele kónkelen gekónkel ó kónkele kónkelen kónkelentaere kónkelentaeren gekónkele gekónkelen
IPA /kʊ́ŋ̊kə̽lə/ /kʊ́ŋ̊kə̽lən/ /ɣə'kʊ́ŋ̊kəl/ /kʊ́ŋ̊kə̽lə/ /kʊ́ŋ̊kə̽lən/ /kʊ́ŋ̊kə̽lən̥'tɛ̀:re/ /kʊ́ŋ̊kə̽lən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'kʊ́ŋ̊kə̽lə/ /ɣə'kʊ́ŋ̊kə̽lən/

In anger spraoke

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

kónkele ó /kʊ́ŋ̊kə̽lə/

  1. (gerundium) gerundium II van kónkele
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • kón-ke-le

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif kónkele kónkelen
IPA /kʊ́ŋ̊kə̽lə/ /kʊ́ŋ̊kə̽lən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif kónkele kónkelen
IPA /kʊ́ŋ̊kə̽lə/ /kʊ́ŋ̊kə̽lən/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

kónkele /kʊ́ŋ̊kə̽lə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van kónkele
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van kónkele
Aafbraeking
  • kón-ke-le