kebouter

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord[bewirk]

kebouter m (Nederlands: kabouter)

Sinneniem
Verbuging

kebouters, kebuiterke


kebuiterkes [2]

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

kebouter m /kə'bɒ́u̯tər/

  1. e klei menke wovan wuuert gezag det t'r inne bós wóntj (meis in buim of zwem), 'ne baerd haet en 'n pinmöts oppe kop haet
  2. (euverdrechtelik) e beeldje van 'ne [1] waat m'n inne haof zitj
  3. (euverdrechtelik) 'ne smeichelnaam veur e kindj
    Kebouter, kóm dich 'ns bie bèstemoder zitte.
Aafbraeking
  • ke-bou-ter
Synoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif kebouter kebouters
IPA /kə'bɒ́u̯tər/ /kə'bɒ́u̯tər̥s/ /kə'bɒ́u̯tərz/
dim. sjrif kebuiterke kebuiterken kebuiterkes
IPA /kə'bœ́i̯te̽r̥kʲe/ /kə'bœ́i̯te̽r̥kʲen/ /kə'bœ́i̯te̽r̥kʲes/ /kə'bœ́i̯te̽r̥kʲez/
dat. sjrif kebouter kebouters
IPA /kə'bɒ́u̯tər/ /kə'bɒ́u̯tər̥s/ /kə'bɒ́u̯tərz/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

bewirk


[2]