knikke

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

knikke /kn̥ɪkʲe/

  1. (óneuvergenkelik) 'n korte, vertikaal bewaeging op en aaf make mitte kop (wie veur emes de gojendaag te zègken of veur get te bestaetige)
Aafbraeking
  • knik-ke
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 196.

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif knik kniks knik knikke knikken knik knikke knikken knikkendj
IPA /kn̥ɪkʲ/ /kn̥ɪgʲ/ /kn̥ɪks/ /kn̥ɪgz/ /kn̥ɪkʲ/ /kn̥ɪgʲ/ /kn̥ɪkʲe/ /kn̥ɪkʲen/ /kn̥ɪkʲ/ /kn̥ɪgʲ/ /kn̥ɪkʲe/ /kn̥ɪkʲen/ /kn̥ɪkʲeɲɟ/
vergangen tied sjrif knikdje knikdjen knikdjes knikdje knikdjen knikdje knikdjen knikdje knikdjen knikdje knikdjen geknik
IPA /kn̥ɪgɟe/ /kn̥ɪgɟen/ /kn̥ɪgɟes/ /kn̥ɪgɟez/ /kn̥ɪgɟe/ /kn̥ɪgɟen/ /kn̥ɪgɟe/ /kn̥ɪgɟen/ /kn̥ɪgɟe/ /kn̥ɪgɟen/ /kn̥ɪgɟe/ /kn̥ɪgɟen/ /ɣə'kn̥ɪkʲ/ /ɣə'kn̥ɪgʲ/
gebi-jjendje wies sjrif knik! knikke-v'r kniktj!
knik!
IPA /kn̥ɪkʲ/ /kn̥ɪgʲ/ /kn̥ɪkʲever/ /kn̥ɪkc/
/kn̥ɪkʲ/
/kn̥ɪgɟ/
/kn̥ɪgʲ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif knikke knikken geknik ó knikke knikken knikkentaere knikkentaeren geknikke geknikken
IPA /kn̥ɪkʲe/ /kn̥ɪkʲen/ /ɣə'kn̥ɪkʲ/ /ɣə'kn̥ɪgʲ/ /kn̥ɪkʲe/ /kn̥ɪkʲen/ /kn̥ɪkʲen̥'tɛ̀:re/ /kn̥ɪkʲen̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'kn̥ɪkʲe/ /ɣə'kn̥ɪkʲen/

In anger spraoke[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

knikke ó /kn̥ɪkʲe/

  1. (gerundium) gerundium II van knikke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • knik-ke

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif knikke knikken
IPA /kn̥ɪkʲe/ /kn̥ɪkʲen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif knikke knikken
IPA /kn̥ɪkʲe/ /kn̥ɪkʲen/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

knikke /kn̥ɪkʲe/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van knikke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van knikke
Aafbraeking
  • knik-ke

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

knikke /kn̥ɪkʲe/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van knik
Aafbraeking
  • knik-ke