Naar inhoud springen

knakke

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

knakke /kn̥akə/

  1. (ergatief) op zón meneer braeke det de deiler nag aanein vas blieve zitte
    Door dae windj is e deil tek aan dae boum geknak.
  2. (óneuvergenkelik) 'ne korten, druuege klank make (wie van get det brik of mitte vingere)
Aafbraeking
  • knak-ke
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 195.

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif knak knaks knak knakke knakken knak knakke knakken knakkendj
IPA /kn̥ak/ /kn̥ag/ /kn̥aks/ /kn̥agz/ /kn̥ak/ /kn̥ag/ /kn̥akə/ /kn̥akən/ /kn̥ak/ /kn̥ag/ /kn̥akə/ /kn̥akən/ /kn̥akəɲɟ/
vergangen tied sjrif knakdje knakdjen knakdjes knakdje knakdjen knakdje knakdjen knakdje knakdjen knakdje knakdjen geknak
IPA /kn̥agɟə/ /kn̥agɟən/ /kn̥agɟəs/ /kn̥agɟəz/ /kn̥agɟə/ /kn̥agɟən/ /kn̥agɟə/ /kn̥agɟən/ /kn̥agɟə/ /kn̥agɟən/ /kn̥agɟə/ /kn̥agɟən/ /ɣə'kn̥ak/ /ɣə'kn̥ag/
gebi-jjendje wies sjrif knak! knakke-v'r knaktj!
knak!
IPA /kn̥ak/ /kn̥ag/ /kn̥akəvər/ /kn̥akc/
/kn̥ak/
/kn̥agɟ/
/kn̥ag/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif knakke knakken geknak ó knakke knakken knakkentaere knakkentaeren geknakke geknakken
IPA /kn̥akə/ /kn̥akən/ /ɣə'kn̥ak/ /ɣə'kn̥ag/ /kn̥akə/ /kn̥akən/ /kn̥akən̥'tɛ̀:re/ /kn̥akən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'kn̥akə/ /ɣə'kn̥akən/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

knakke ó /kn̥akə/

  1. (gerundium) gerundium II van knakke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • knak-ke

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif knakke knakken
IPA /kn̥akə/ /kn̥akən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif knakke knakken
IPA /kn̥akə/ /kn̥akən/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

knakke /kn̥akə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van knakke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van knakke
Aafbraeking
  • knak-ke

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

knakke /kn̥akə/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van knak
Aafbraeking
  • knak-ke