laepel

'ne laepel [1]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

laepel m /lɛ́:pel/

1. (aeteswaar) (gesjieër) e veurwerp bestäöndje oet 'ne greep en e kumpke womit me vleujbaar aeteswaar kan aete
2. 'n wieväölheid die euvereinkump mitten inhaad van 'ne [1]

Aafbraeking

• lae-pel

Aafleijinge

• laepele, laepelke
• aetlaepel, gaaplaepel, majjenaeslaepel, potlaepel, sauslaepel, sjuumslaepel, soplaepel, tieëlaepel
• laepelerèk

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	laepel		laepele	laepelen
	IPA	/lɛ́:pel/		/lɛ́:pe̽le/	/lɛ́:pe̽len/
dim.	sjrif	laepelke	laepelken	laepelkes
	IPA	/lɛ́:pe̽l̥kʲe/	/lɛ́:pe̽l̥kʲen/	/lɛ́:pe̽l̥kʲes/	/lɛ́:pe̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	laepel		laepele	laepelen
	IPA	/lɛ́:pel/		/lɛ́:pe̽le/	/lɛ́:pe̽len/

In anger spraoke

[1]

• Azerbeizjaans: qaşıq^(az:)
• Bretóns: loa^(br:) v
• Fins: lusikka
• Frans: cuiller v, cuillère v
• Ieslandjs: skeið v
• Ingels: spoon
• Luuksembörgs: Läffel m
• Nederlandjs: lepel g
• Portegees: colher^(pt:) v
• Pruus: Löffel m
• Russisch: ложка^(ru:) v
• Spaans: cuchara v
• Tagalog: kutsara^(tl:)
• Törks: kaşık^(tr:)
• Witrussisch: лыжка^(be:) v
• Zweeds: sked g