laepel

Van Wiktionary

'ne laepel [1]

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

laepel m /lɛ́:pel/

  1. (aeteswaar) (gesjieër) e veurwerp bestäöndje oet 'ne greep en e kumpke womit me vleujbaar aeteswaar kan aete
  2. 'n wieväölheid die euvereinkump mitten inhaad van 'ne [1]
Aafbraeking
  • lae-pel
Aafleijinge

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif laepel laepele laepelen
IPA /lɛ́:pel/ /lɛ́:pe̽le/ /lɛ́:pe̽len/
dim. sjrif laepelke laepelken laepelkes
IPA /lɛ́:pe̽l̥kʲe/ /lɛ́:pe̽l̥kʲen/ /lɛ́:pe̽l̥kʲes/ /lɛ́:pe̽l̥kʲez/
dat. sjrif laepel laepele laepelen
IPA /lɛ́:pel/ /lɛ́:pe̽le/ /lɛ́:pe̽len/

In anger spraoke[bewirk]

[1]