mèrke

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

mèrke /mé̞r̥kʲe/

  1. (neet-standerd) óngebroekelike vorm van ↑mirke
Raod

Deze vorm huuert m'n in 't Mofers ummer mieë, meh kump van oearsprónk neet veur in dit dialek. 't Gebroek daovan wuuert neet zozieër aafgeraoje, meh doren oearsprunkelike vorm te broeke kaltj me waal stielvolder Mofers.

Aafbraeking
  • mèr-ke

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif mèrk mèrks mèrk mèrke mèrken mèrk mèrke mèrken mèrkendj
IPA /mé̞r̥kʲ/ /mé̞rgʲ/ /mé̞r̥ks/ /mé̞rgz/ /mé̞r̥kʲ/ /mé̞rgʲ/ /mé̞r̥kʲe/ /mé̞r̥kʲen/ /mé̞r̥kʲ/ /mé̞rgʲ/ /mé̞r̥kʲe/ /mé̞r̥kʲen/ /mé̞r̥kʲeɲɟ/
vergangen tied sjrif mèrkdje mèrkdjen mèrkdjes mèrkdje mèrkdjen mèrkdje mèrkdjen mèrkdje mèrkdjen mèrkdje mèrkdjen gemèrk
IPA /mé̞rgɟe/ /mé̞rgɟen/ /mé̞rgɟes/ /mé̞rgɟez/ /mé̞rgɟe/ /mé̞rgɟen/ /mé̞rgɟe/ /mé̞rgɟen/ /mé̞rgɟe/ /mé̞rgɟen/ /mé̞rgɟe/ /mé̞rgɟen/ /ɣə'mé̞r̥kʲ/ /ɣə'mé̞rgʲ/
gebi-jjendje wies sjrif mèrk! mèrke-v'r mèrktj!
mèrk!
IPA /mé̞r̥kʲ/ /mé̞rgʲ/ /mé̞r̥kʲever/ /mé̞r̥kc/
/mé̞r̥kʲ/
/mé̞rgɟ/
/mé̞rgʲ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif mèrke mèrken gemèrk ó mèrke mèrken mèrkentaere mèrkentaeren gemèrke gemèrken
IPA /mé̞r̥kʲe/ /mé̞r̥kʲen/ /ɣə'mé̞r̥kʲ/ /ɣə'mé̞rgʲ/ /mé̞r̥kʲe/ /mé̞r̥kʲen/ /mé̞r̥kʲen̥'tɛ̀:re/ /mé̞r̥kʲen̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'mé̞r̥kʲe/ /ɣə'mé̞r̥kʲen/

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

mèrke ó /mé̞r̥kʲe/

  1. (gerundium) gerundium II van mèrke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • mèr-ke

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif mèrke mèrken
IPA /mé̞r̥kʲe/ /mé̞r̥kʲen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif mèrke mèrken
IPA /mé̞r̥kʲe/ /mé̞r̥kʲen/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

mèrke /mé̞r̥kʲe/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van mèrke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van mèrke
Aafbraeking
  • mèr-ke

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

mèrke /mé̞r̥kʲe/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van mèrk
Aafbraeking
  • mèr-ke