mirke

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

mirke /mɪ́r̥kʲe/

  1. (euvergenkelik) emes opvalle det get zich veurduit, get det zich veurduit trögkkinne
  2. (euvergenkelik) get veurzeen van e mirk
Aafbraeking
  • mir-ke
Variaasje
Synoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif mirk mirks mirk mirke mirken mirk mirke mirken mirkendj
IPA /mɪ́r̥kʲ/ /mɪ́rgʲ/ /mɪ́r̥ks/ /mɪ́rgz/ /mɪ́r̥kʲ/ /mɪ́rgʲ/ /mɪ́r̥kʲe/ /mɪ́r̥kʲen/ /mɪ́r̥kʲ/ /mɪ́rgʲ/ /mɪ́r̥kʲe/ /mɪ́r̥kʲen/ /mɪ́r̥kʲeɲɟ/
vergangen tied sjrif mirkdje mirkdjen mirkdjes mirkdje mirkdjen mirkdje mirkdjen mirkdje mirkdjen mirkdje mirkdjen gemirk
IPA /mɪ́rgɟe/ /mɪ́rgɟen/ /mɪ́rgɟes/ /mɪ́rgɟez/ /mɪ́rgɟe/ /mɪ́rgɟen/ /mɪ́rgɟe/ /mɪ́rgɟen/ /mɪ́rgɟe/ /mɪ́rgɟen/ /mɪ́rgɟe/ /mɪ́rgɟen/ /ɣə'mɪ́r̥kʲ/ /ɣə'mɪ́rgʲ/
gebi-jjendje wies sjrif mirk! mirke-v'r mirktj!
mirk!
IPA /mɪ́r̥kʲ/ /mɪ́rgʲ/ /mɪ́r̥kʲever/ /mɪ́r̥kc/
/mɪ́r̥kʲ/
/mɪ́rgɟ/
/mɪ́rgʲ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif mirke mirken gemirk ó mirke mirken mirkentaere mirkentaeren gemirke gemirken
IPA /mɪ́r̥kʲe/ /mɪ́r̥kʲen/ /ɣə'mɪ́r̥kʲ/ /ɣə'mɪ́rgʲ/ /mɪ́r̥kʲe/ /mɪ́r̥kʲen/ /mɪ́r̥kʲen̥'tɛ̀:re/ /mɪ́r̥kʲen̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'mɪ́r̥kʲe/ /ɣə'mɪ́r̥kʲen/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[2]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

mirke ó /mɪ́r̥kʲe/

  1. (gerundium) gerundium II van mirke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • mir-ke

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif mirke mirken
IPA /mɪ́r̥kʲe/ /mɪ́r̥kʲen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif mirke mirken
IPA /mɪ́r̥kʲe/ /mɪ́r̥kʲen/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

mirke /mɪ́r̥kʲe/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van mirke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van mirke
Aafbraeking
  • mir-ke

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

mirke /mɪ́r̥kʲe/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van mirk
Aafbraeking
  • mir-ke