Naar inhoud springen

mèste

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

mèste (Nederlands: bemesten, mesten)

Sinneniem
Verveuging

mès, mèsde, gemès


Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

mèste /me̞ste/

  1. (euvergenkelik) bieëster (veural slachvieë) diek laote waere door die väöl voor te gaeve
  2. (euvergenkelik) mès ane gróndj toeveuge veur 'm vröchbaarder te make, wie dore zeik te vare
Aafbraeking
  • mès-te
Variaasje
Verwantje wäörd

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif mès mès mès mèste mèsten mès mèste mèsten mèstendj
IPA /me̞s/ /me̞z/ /me̞s/ /me̞z/ /me̞s/ /me̞z/ /me̞ste/ /me̞sten/ /me̞s/ /me̞z/ /me̞ste/ /me̞sten/ /me̞steɲɟ/
vergangen tied sjrif mèsdje mèsdjen mèsdjes mèsdje mèsdjen mèsdje mèsdjen mèsdje mèsdjen mèsdje mèsdjen gemès
IPA /me̞zɟe/ /me̞zɟen/ /me̞zɟes/ /me̞zɟez/ /me̞zɟe/ /me̞zɟen/ /me̞zɟe/ /me̞zɟen/ /me̞zɟe/ /me̞zɟen/ /me̞zɟe/ /me̞zɟen/ /ɣə'me̞s/ /ɣə'me̞z/
gebi-jjendje wies sjrif mès! mèste-v'r mèstj!
mès!
IPA /me̞s/ /me̞z/ /me̞stever/ /me̞s(c)/ /me̞z(ɟ)/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif mèste mèsten gemès ó mèste mèsten mèstentaere mèstentaeren gemèste gemèsten
IPA /me̞ste/ /me̞sten/ /ɣə'me̞s/ /ɣə'me̞z/ /me̞ste/ /me̞sten/ /me̞sten̥'tɛ̀:re/ /me̞sten̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'me̞ste/ /ɣə'me̞sten/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[2]

bewirk


Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

mèste ó /me̞ste/

  1. (gerundium) gerundium II van mèste
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • mès-te

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif mèste mèsten
IPA /me̞ste/ /me̞sten/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif mèste mèsten
IPA /me̞ste/ /me̞sten/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

mèste /me̞ste/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van mèste
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van mèste
Aafbraeking
  • mès-te