remme

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

remme /rǽme/

  1. (óneuvergenkelik) flotheid of vaart doon mindere
Raod

Veure euvergenkelike beteikenis wuuert 't waord "aafremme" gebroek.

Aafbraeking
  • rem-me
Aafleijinge
Samestèlling

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif rem rems remp remme remmen remtj
remp
remme remmen remmendj
IPA /ræ̀m/ /ræ̀m̥s/ /ræ̀mz/ /ræ̀m̥p/ /ræ̀mb/ /rǽmə/ /rǽmən/ /ræ̀m̥c/
/ræ̀m̥p/
/ræ̀mɟ/
/ræ̀mb/
/rǽmə/ /rǽmən/ /rǽməɲɟ/
vergangen tied sjrif remdje remdjen remdjes remdje remdjen remdje remdjen remdje remdjen remdje remdjen geremb
geremp
IPA /ræ̀mɟə/ /ræ̀mɟən/ /ræ̀mɟəs/ /ræ̀mɟəz/ /ræ̀mɟə/ /ræ̀mɟən/ /ræ̀mɟə/ /ræ̀mɟən/ /ræ̀mɟə/ /ræ̀mɟən/ /ræ̀mɟə/ /ræ̀mɟən/ /ɣə'ræ̀mb/
gebi-jjendje wies sjrif rem! remme-v'r remtj!
IPA /ræ̀m/ /rǽməvər/ /ræ̀m̥c/ /ræ̀mɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif remme remmen gerem ó remme remmen remmentaere remmentaeren geremme geremmen
IPA /rǽmə/ /rǽmən/ /ɣə'ræ̀m/ /rǽmə/ /rǽmən/ /rǽmən̥'tɛ̀:re/ /rǽmən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'rǽmə/ /ɣə'rǽmən/

In anger spraoke[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

remme ó /rǽme/

  1. (gerundium) gerundium II van remme
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • rem-me

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif remme remmen
IPA /rǽme/ /rǽmen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif remme remmen
IPA /rǽme/ /rǽmen/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

remme /rǽme/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van remme
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van remme
Aafbraeking
  • rem-me

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

remme /rǽme/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van rem
Aafbraeking
  • rem-me