Naar inhoud springen

spuite

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

spuite /spœ́i̯te/

  1. (ergatief) op 'n flotte meneer örges oet stroumen ónger drök (gezag van 'n vleujstóf)
    Det beer spuitj zoea oet det vaat es te det aanhuits.
  2. (euvergenkelik) daoveur zorge det 'n vleujstóf ónger drök door 'n (smaal) äöpening get stroume
  3. (euvergenkelik) 'n spuit zitte
    Daen hóndj haet sókker; ich mót dem ieës nag diznaovendj spuite.
  4. (euvergenkelik) (óneuvergenkelik) naat make mit fien dröppelkes (gezag van plantjen of d'n haof)
    Smiddis gaon ich neet spuite, went det druueg toch drek op.
  5. (óneuvergenkelik) 'n zaodlozing höbbe
Aafbraeking
  • spui-te
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif spuit spöts
spuits
spötj
spuitj
spuite spuiten spötj
spuitj
spuite spuiten spuitendj
IPA /spœ́i̯t/ /spœ́i̯d/ /spœts/
/spœ́i̯ts/
/spœdz/
/spœ́i̯dz/
/spœc/
/spœ́i̯c/
/spœɟ/
/spœ́i̯ɟ/
/spœ́i̯te/ /spœ́i̯ten/ /spœc/
/spœ́i̯c/
/spœɟ/
/spœ́i̯ɟ/
/spœ́i̯te/ /spœ́i̯ten/ /spœ́i̯teɲɟ/
vergangen tied sjrif spuitdje
spötdje
spuitdjen
spötdjen
spuitdjes
spötdjes
spuitdje
spötdje
spuitdjen
spötdjen
spuitdje
spötdje
spuitdjen
spötdjen
spuitdje
spötdje
spuitdjen
spötdjen
spuitdje
spötdje
spuitdjen
spötdjen
gespuitj
gespötj
IPA /spœ́i̯dɟe/
/spœdɟe/
/spœ́i̯dɟen/
/spœdɟen/
/spœ́i̯dɟes/
/spœdɟes/
/spœ́i̯dɟez/
/spœdɟez/
/spœ́i̯dɟe/
/spœdɟe/
/spœ́i̯dɟen/
/spœdɟen/
/spœ́i̯dɟe/
/spœdɟe/
/spœ́i̯dɟen/
/spœdɟen/
/spœ́i̯dɟe/
/spœdɟe/
/spœ́i̯dɟen/
/spœdɟen/
/spœ́i̯dɟe/
/spœdɟe/
/spœ́i̯dɟen/
/spœdɟen/
/ɣə'spœ́i̯c/
/ɣə'spœc/
/ɣə'spœ́i̯ɟ/
/ɣə'spœɟ/
gebi-jjendje wies sjrif spuit! spuite-v'r spuitj!
IPA /spœ́i̯t/ /spœ́i̯d/ /spœ́i̯tever/ /spœ́i̯c/ /spœ́i̯ɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif spuite spuiten gespuit ó spuite spuiten spuitentaere spuitentaeren gespuite gespuiten
IPA /spœ́i̯te/ /spœ́i̯ten/ /ɣə'spœ́i̯t/ /ɣə'spœ́i̯d/ /spœ́i̯te/ /spœ́i̯ten/ /spœ́i̯ten̥'tɛ̀:re/ /spœ́i̯ten̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'spœ́i̯te/ /ɣə'spœ́i̯ten/
Raod

Dit wirkwaord is van oearsprónk zwaak. Allewiel huuert m'n ouch de nederlandjse vörm: spuitdje (iv.) > spoo~t, spuitdjes > spoo~ts, spuitdje(n) (mv.) > spo~te(n) en gespuitj > gespao~te(n).

Lèt op! Bakkes lieëtj de -t- eweg inne vergangen tied: spuidje.

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[4]

[5]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

spuite ó /spœ́i̯te/

  1. (gerundium) gerundium II van spuite
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • spui-te

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif spuite spuiten
IPA /spœ́i̯te/ /spœ́i̯ten/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif spuite spuiten
IPA /spœ́i̯te/ /spœ́i̯ten/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

spuite /spœ́i̯te/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van spuite
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van spuite
Aafbraeking
  • spui-te

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

spuite /spœ́i̯te/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van spuit
Aafbraeking
  • spui-te