tónge

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

tónge /tʊ́ŋə/

  1. (óneuvergenkelik) bie 't kösse bie einanger de tóngen ómein haer drejje
Aafbraeking
  • tóng-e
Samestèlling

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif tóng tóngs tóngk tónge tóngen tóngtj tónge tóngen tóngendj
IPA /tʊ̀ŋ/ /tʊ̀ŋ̊s/ /tʊ̀ŋz/ /tʊ̀ŋ̊k/ /tʊ̀ŋg/ /tʊ́ŋə/ /tʊ́ŋən/ /tʊ̀ŋ̊c/ /tʊ̀ŋɟ/ /tʊ́ŋə/ /tʊ́ŋən/ /tʊ́ŋəɲɟ/
vergangen tied sjrif tóngdje tóngdjen tóngdjes tóngdje tóngdjen tóngdje tóngdjen tóngdje tóngdjen tóngdje tóngdjen getóngk
IPA /tʊ̀ŋɟə/ /tʊ̀ŋɟən/ /tʊ̀ŋɟəs/ /tʊ̀ŋɟəz/ /tʊ̀ŋɟə/ /tʊ̀ŋɟən/ /tʊ̀ŋɟə/ /tʊ̀ŋɟən/ /tʊ̀ŋɟə/ /tʊ̀ŋɟən/ /tʊ̀ŋɟə/ /tʊ̀ŋɟən/ /ɣə'tʊ̀ŋg/
gebi-jjendje wies sjrif tóng! tónge-v'r tóngtj!
IPA /tʊ̀ŋ/ /tʊ́ŋəvər/ /tʊ̀ŋ̊c/ /tʊ̀ŋɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif tónge tóngen getóng ó tónge tóngen tóngentaere tóngentaeren getónge getóngen
IPA /tʊ́ŋə/ /tʊ́ŋən/ /ɣə'tʊ̀ŋ/ /tʊ́ŋə/ /tʊ́ŋən/ /tʊ́ŋən̥'tɛ̀:re/ /tʊ́ŋən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'tʊ́ŋə/ /ɣə'tʊ́ŋən/

In anger spraoke[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

tónge ó /tʊ́ŋə/

  1. (gerundium) gerundium II van tónge
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • tóng-e

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif tónge tóngen
IPA /tʊ́ŋe/ /tʊ́ŋen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif tónge tóngen
IPA /tʊ́ŋe/ /tʊ́ŋen/


Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

tónge /tʊ́ŋə/

  1. (neet-lemma) mannelike vorm inne positief van jónk
Aafbraeking
  • tóng-e

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

tónge /tʊ́ŋə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van tónge
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van tónge
Aafbraeking
  • tóng-e

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

tónge /tʊ́ŋə/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van tóng
Aafbraeking
  • tóng-e