tóng

'n tóng [1]

'n tóng [4]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

tóng v /tʊ̀ŋ/

1. (liefdeil) e bewaegelik liefdeil inne móndj det me gebroek bie 't spraeke, preuve, kawwe, slikken en 't zuver haje van 't gebeet
2. (euverdrechtelik) get det gespraoke wuuert
3. (euverdrechtelik) get det 'ne vorm wie 'n [1] haet
4. (bieëster) Solea solea: 'ne platvis dae inne zieë laef
5. (meziek) 'n óngerdeil van 'n insterment, bestäöndje oet 'ne metale remel det prónt in e fraem pas

Aafbraeking

• tóng

Aafleijinge

• tónge
• tóngslaag, tóngval
• gaastóng, landjtóng, sjoontóng

Verwantje wäörd

• boek, derm, lup, maag, móndj, tandj, wang

Zagswies

• haor oppe tóng höbbe
• de tóng heim höbbe laote ligke: neet väöl zègke, neet väöl kalle
• de tóng laote kieke: de tóng oete móndj staeke

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	tóng		tónge	tóngen
	IPA	/tʊ̀ŋ/		/tʊ́ŋə/	/tʊ́ŋən/
dim.	sjrif	tungske	tungsken	tungskes
	IPA	/tø̀ŋ̊skə/	/tø̀ŋ̊skən/	/tø̀ŋ̊skəs/	/tø̀ŋ̊skəz/

In anger spraoke

[1]

• Frans: langue v
• Ieslandjs: tunga v
• Ingels: tongue
• Nederlandjs: tong g
• Pruus: Zunge v
• Spaans: lengua v
• Zweeds: tunga g

[4]

• Frans: sole v
• Ingels: sole
• Nederlandjs: zeetong g, tong g
• Pruus: Seezunge v
• Spaans: lenguado m
• Zweeds: sjötunga g, tunga g

Wirkwaord

Neet-lemma

tóng /tʊ̀ŋ/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van tónge
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van tónge

Aafbraeking

• tóng