tandj

'nen tandj [1]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

tandj m /táɲɟ/

1. (liefdeil) 'nen helle, witsige, kalkechtige struktuur inne móndj van luuj en bieëster, gebroek veur te bieten en aete te kawwe; same vörme de tenj in twieë rieje (ein in eder kinnebakkes) 't gebeet
2. (euverdrechtelik) e meis sjerp oetstaeksel aan bepaoldje veurwerper, wie bie 'n zaeg of bie tandjrajer

Aafbraeking

• tandj

Net get anges gesjreve

• tant

Aafleijinge

• baktandj, getandj, óntandj
• tandjars, tandjbein, tandjbustel, tandjdokter, tandjheilkónde, tandjknirsjer, tandjkroean, tandjpasta, tandjpien, tandjraad, tandjstein, tandjvleis, tandjvörmig, tandjwouf
• aegentandj, aortandj, baktandj, drietandj, hooktandj, mèlktandj, ougtandj, paerstandj, slaagtandj, sniejtandj, stiftandj, verstandjstandj, veurtandj, woufstandj, wragkelstenj, zaegtandj

Verwantje wäörd

• aafslieting, glazuur, slieë
• bieterkes, gebeet, lup, kinnebakkes, kaevel, móndj, tóng

Zagswies

• get veur (in) 'nen haolen tandj: te min aeteswaar
• get/nieks euveren tandj kriege: get of te min te aete kriege
• get/nieks oppen tandj kriege: get of te min te aete kriege
• haor(en) oppe tenj höbbe: in staot zeen sónger kómpasje te zeen
• mitte móndj vol tenj staon: in verlaege-zeen zwiege
• mit lang tenj aete: mit dudelike taengezin aete
• oppe tenj biete: de uterste inspanning doon veur get róndj of vaerdig te kriege
• zich mit handj en tandj verzitte: fèlle liefelike waerstandj beje

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	tandj		tenj
	IPA	/táɲɟ/		/tæ̀ɲ/
dim.	sjrif	tendje	tendjen	tendjes
	IPA	/tæ̀ɲ̊ce/	/tæ̀ɲ̊cen/	/tæ̀ɲ̊ces/	/tæ̀ɲ̊cez/
dat.	sjrif	tandj		tenj
	IPA	/táɲɟ/		/tæ̀ɲ/

In anger spraoke

[1]

Aadkirkslavisch: зѫбъ(cu:) m Abchazisch: ац(ab:) Arabisch: سن(ar:) v Baskisch: hagin(eu:), hortz(eu:) Bengaals: দাঁত(bn:) Bölgaars: зъб(bg:) m Estisch: hammas(et:) Fins: hammas(fi:) Frans: dent(fr:) m Gotisch: 𐍄𐌿𐌽𐌸𐌿𐍃(got:) m Grieks (nuuj): δόντι(el:) ó Hindi: दाँत(hi:) m

Iers-Gaëlisch: déad(ga:) m of v, fiacail(ga:) v Ieslandjs: tönn(is:) v Ingels: tooth(en:) Japans: 歯(ja:) Litouws: dantis(lt:) m Napolitaans: rènte(nap:) m Nederlandjs: tand g Oekraïens: зуб(uk:) m Perzisch: دندان(fa:) Pruus: Zahn(de:) m Russisch: зуб(ru:) m

Servisch: зуб(sr:) m, zub(sr:) m Sjekkisch: zub(cs:) m Sjinees: 牙(zh:), 齒(zh:) Sjots-Gaëlisch: fiacail(gd:) v of m, fiacaill(gd:) v, deud(gd:) m Slowaaks: zub(sk:) m Spaans: diente(es:) m Tadzjieks: дандон(tg:) Tagalog: ngipin(tl:) Ternate: ingi(tft:) Witrussisch: зуб(be:) m Zweeds: tand g

Wirkwaord

Neet-lemma

tandj /tàɲɟ/

1. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) inne vergangen tied van tenje

Aafbraeking

• tandj