Naar inhoud springen

tandj

Van Wiktionary

'nen tandj [1]

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

tandj m /táɲɟ/

  1. (liefdeil) 'nen helle, witsige, kalkechtige struktuur inne móndj van luuj en bieëster, gebroek veur te bieten en aete te kawwe; same vörme de tenj in twieë rieje (ein in eder kinnebakkes) 't gebeet
  2. (euverdrechtelik) e meis sjerp oetstaeksel aan bepaoldje veurwerper, wie bie 'n zaeg of bie tandjrajer
Aafbraeking
  • tandj
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • get veur (in) 'nen haolen tandj: te min aeteswaar
  • get/nieks euveren tandj kriege: get of te min te aete kriege
  • get/nieks oppen tandj kriege: get of te min te aete kriege
  • haor(en) oppe tenj höbbe: in staot zeen sónger kómpasje te zeen
  • mitte móndj vol tenj staon: in verlaege-zeen zwiege
  • mit lang tenj aete: mit dudelike taengezin aete
  • oppe tenj biete: de uterste inspanning doon veur get róndj of vaerdig te kriege
  • zich mit handj en tandj verzitte: fèlle liefelike waerstandj beje

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif tandj tenj
IPA /táɲɟ/ /tæ̀ɲ/
dim. sjrif tendje tendjen tendjes
IPA /tæ̀ɲ̊ce/ /tæ̀ɲ̊cen/ /tæ̀ɲ̊ces/ /tæ̀ɲ̊cez/
dat. sjrif tandj tenj
IPA /táɲɟ/ /tæ̀ɲ/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

tandj /tàɲɟ/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) inne vergangen tied van tenje
Aafbraeking
  • tandj